بررسی اثرات ضد توموری مهار رسپتورهای خانواده HER تئسط Neratinib در سلول های آدنوکارسینومای معده
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
سپیده حمزه لو
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۸
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۰۸ص.
Other Physical Details
جدول،نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی PHD
Discipline of degree
ژنتیک پزشکی
Text preceding or following the note
۱۹/۵
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: شناسایی و گنجاندن استراتژی های فارماکوژنومیک برای درمان بیماران سرطانی به ویژه در عصر حاضر که عصر پزشکی شخصی است، ضروری می باشد. استراتژی های فارماکوژنومیک کمک می کنند تا پاسخ بیماران به درمان های سرطان نظیر شیمی درمانی، پرتودرمانی و درمان های هدفمند بهینه شود و رویکرد مناسب برای مقابله با تعیین کنندگان ژنومی مقاومت به درمان اتخاذ گردد. در همین راستا، این مطالعه به منظور پیشنهاد استراتژی های فارماکوژنومیک مناسب برای درمان بیماران آدنوکارسینومای معده طراحی شد. آدنوکارسینومای معده (شایع ترین بدخیمی معده) چهارمین سرطان شایع و دومین عامل مرگ ومیر ناشی از سرطان در جهان است. اگرچه خانواده ی رسپتورهای HER نقش مهمی در تومورزایی سرطان معده ایفا می¬کنند، داروی Trastuzumab (آنتی¬بادی مونوکلونال علیه HER2) تنها داروی تایید شده علیه رسپتورهای HER در این سرطان است. از طرفی رخداد مقاومت به این دارو غیرقابل اجتناب است. به علاوه، کارآزمایی های بالینی نشان می دهند کارآیی داروهایی مانند Trastuzumab که تنها یک عضو از خانواده¬ی HER را مهار می کنند به دلیل فعال شدن جبرانی سایر رسپتورهای این خانواده، محدود است. بنابراین نیاز مبرمی به طراحی استراتژی¬های درمانی با کارآیی بالا علیه رسپتورهای HER وجود دارد. در این مطالعه اثرات ضدتوموری داروی Neratinib، یک مهارکننده غیر قابل بازگشت تمام رسپتورهای HER، در چهار رده سلولی آدنوکارسینومای معده بررسی شده است.مواد و روش کار: اثرات ضدتکثیری Neratinib در مونوتراپی و در تیمار ترکیبی با شیمی¬درمانی ، پرتودرمانی و دو داروی هدفمند مهارکننده ی MEK و c-MET (به ترتیب داروی trametinib و foretinib) با آزمون MTT انجام شد. اثر دارو بر چرخه ی سلولی توسط آزمون آنالیز چرخه ی سلولی با فلوسایتومتری و بررسی بیان ژن های کنترل کننده ی چرخه ی سلولی انجام شد. اثر دارو در القای آپوپتوز توسط آزمون انکسین و بررسی بیان ژن های پرو- و آنتی آپوپتوتیک انجام شد. اثر دارو بر توانایی های تهاجمی سلول ها توسط آزمون خراش، آزمون مقاومت به Anoikis و بررسی بیان ژن های EMT انجام شد.یافتهها: نتایج ما نشان داد که Neratinib تکثیر سلولی را در هر چهار رده ی سلولی آدنوکارسینومای معده مستقل از وضعیت HER2 مهار میکند. کاهش تکثیر سلولی احتمالا از طریق مهار چرخه ی سلولی (از طریق کاهش بیان ژن FOXM1 و اهداف آن) و القای آپوپتوز (از طریق مهار پروتئینهای آنتی آپوپتوتیک) انجام می شود. تیمار با Neratinib توانایی تهاجم سلول های آدنوکارسینومای معده را کاهش داد که از طریق کاهش مقاومت به Anoikis، کاهش بیان مارکرهای EMT و کاهش پهنای آزمون خراش نشان داده شد. نتایج ما نشان می دهد این دارو سلول های آدنوکارسینومای معده را به 5FU، Carboplatin، و Oxaliplatin حساس می¬کند. همچنین این دارو با trametinib (مهارکننده ی مسیر MEK) و foretinib (مهارکننده¬ی c-MET) اثر سینرژیک نشان داد و همچنین پتانسیل پرتودرمانی را افزایش داد. نتایج ما پیشنهاد می کند Neratinib احتمالا از طریق کاهش بیان ژن FOXM1 و اهداف آن، کاهش بیان ژن های آنتی آپوپتوتیک و همچنین کاهش بیان مارکرهای EMT باعث حساس شدن سلول ها به شیمی درمانی و پرتودرمانی می شود.نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که داروی Neratinib پتانسیل زیادی برای گنجانده شدن در استراتژی های درمانی آدنوکارسینومای معده، به صورت تنها و یا به صورت ترکیبی با سایر درمان ها دارد.