بررسی تاثیر محدودیت کالری بر قطبیت سلولهای میکروگلی و دمیلیناسیون القایی با کوپریزون در موشC57bl/6؛ با تاکید بر نقش SIRT1
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
داود زرینی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
۱۳۹۷
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
60ص
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
علوم تشریحی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مقدمه: (MS) Multiple Sclerosis بیماري دمیلینه کننده التهابی مزمن سیستم عصبی مرکزي است که با تظاهرات خود ایمنی همراه است. در بیماران مبتلا به MS طیفی از تغییرات بافتی در CNS شامل پلاک¬های دمیلینه اولیه، کاهش الیگودندروسیت و دژنره¬ شدن آکسونی همراه با افزایش آستروسیت، فعال¬شدن و افزایش سلول¬های میکروگلی دیده می¬شود. از انجا که هنوز درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد، محدودیت کالری یکی از روش هایی است که در کنترل پیشرفت بیماری تاثیر دارد و باعث کاهش دمیلیناسیون، کاهش فعالیت میکروگلی، کاهش سیتوکین های التهابی و به طور کلی کاهش علائم بیماری میشود. از سوی دیگر ميكروگلي¬ها به عنوان يكي از سلول¬هاي گليال در پاسخ به آسيب از حالت استراحت به حالت فعال تبديل شده و دراطراف محل ضايعه تجمع نموده و شروع به ترشح مواد تسهيل كننده التهاب (Proinflammatory) مي¬نمايند اما تا کنون مطالعات کمی در رابطه با تاثیر محدودیت کالری بر سرنوشت میکروگلی ها و میزان دمیلیناسیون در مدل های دمیلینه انجام شده است. در اين مطالعه ضمن تآکید بر اهمیت سلول¬های ميكروگلي در مهار یا گسترش دمیلیناسیون در مدل تجربی MS به بررسی تاثیر محدودیت کالری بر تغییر فنوتیپ میکروگلی و میزان دمیلیناسیون پرداخته شد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر محدودیت کالری بر تغییر فنوتیپ سلول های میکروگلی و کاهش دمیلیناسیون در مدل حیوانی بیماری ام اس بود. روش اجرا: در اين مطالعه،30 سرموش نر بالغ 8 هفته اي نژادc57bl/6 را به طور تصادفی در 3 گروه تقسیم کردیم که در هر گروه 10 موش قرار گرفت: گروه كنترل (Ctrl) ، گروه كوپريزون(CPZ) و گروه كوپريزون به همراه محدودیت کالری (CPZ+CR). برای ایجاد دمیلیناسیون از مخلوط 2/.% کوپریزون در ماده غذایی استفاده شد، برای ایجاد محدودیت کالری از مخلوط 50% CMC در ماده غذایی استفاده شد. برای تایید دمیلیناسیون از تست رفتاری روتارود و رنگ امیزی لوکسال فست بلو استفاده شد. برای سنجش بیان ژن التهابی TNFαو ژن های P53، SIRT1، AKT1و AKT2 از qRT-PCR و برای بررسی و تعیین سلول های میکروگلی، نوع M1 و M2 میکروگلیا و بررسی میزان پروتئین های P53 و SIRT1 از ایمونوهیستوشیمی استفاده کردیم. تحلیل آماری دادهها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از تست One way ANOVA انجام گرفت. یافته ها: محدودیت کالری توانست مارکر التهابیTNFα ، مارکرهای P53 و AKT2 را کاهش داده و مارکر های SIRT1، AKT1 را افزایش دهد. ایمونوهیستوشیمی نشان داد محدودیت کالری آنتی بادی های SIRT1 و Arginase را افزایش داده ولی آنتی بادی های IP10 و Iba1 را کاهش داده است. همچنین باعث بهبود حرکتی شده و شدت دمیلیناسیون را کاهش داده است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد مارکرهای التهابی و آپوپتوز در گروه CPZ+ CR نسبت به گروه CPZ کاهش یافته است همچنین مشخص شد محدودیت کالری باعث کاهش فنوتیپ M1 میکروگلی و افزایش فنوتیپ M2 میشود، شدت دمیلیناسیون را کاهش میدهد و باعث بهبود عملکرد حرکتی میشود.