بررسی اثرات حفاظتی و نورونزایی بدنبال کاربرد توأم آگونیست گیرنده CB2 و تزریق سلولهای بنیادی عصبی ناحیه تحتبطنی در مدل ایسکمی/رپرفیوژن گذرا در ناحیه CA1 هیپوکامپ موش
General Material Designation
[پایان نامه]
First Statement of Responsibility
مریم شیاسی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
Date of Publication, Distribution, etc.
1396
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
104ص.
Other Physical Details
جدول نمودار
Accompanying Material
سی دی
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
دکتری تخصصی(PHD)
Discipline of degree
علوم تشریحی
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
سکته مغزی، سومین علت شایع مرگ در ایالات متحده و شایعترین بیماری ناتوان کننده نورولوژیک است. سلول¬های CA1 هیپوکامپ در مقابل ایسکمی بسیار آسیب پذیر می باشند. از دست دادن این سلول¬ها نتیجه انسداد شریان های کاروتید مشترک دوطرفه است. بین فعال شدن گیرنده کانابینوئیدی نوع دو و تضعیف ایسکمی / رپرفیوژن مغزی ارتباطی وجود دارد. JWH-015 آگونیستی اختصاصی برای گیرنده کانابینوئیدی نوع دو است. گیرنده کانابینوئیدی نوع دو در سلول¬های بنیادی عصبی بیان و فعال شدن این گیرنده باعث افزایش تکثیر و خود¬¬¬¬ تجدیدی این سلول¬ها می¬شود.هدف: اين مطالعه به منظور ارزيابي اثرات حفاظتی JWH-015 و NSC در مدل ايسكمي/ رپرفيوژن در موش صحرايي انجام شد. مواد و روشها:ايسکمي مغزی گذرا فراگیر در 72 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار، با وزن مولکولی 300-250، با استفاده از روش بستن شریان¬های کاروتید مشترک دو طرفه به مدت 20 دقيقه ايجاد گرديد و بدنبال آن رپرفیوژن صورت گرفت. حیوانات به طور تصادفی به 8 گروه کنترل، شم، ایسکمی، حلال JWH-015 (DMSO) ، حلال NSCs (PBS)،JWH-015 ، NSCs و NSCs + JWH-015 تقسیم-بندی شدند. سپس تعداد 106 × 3 سلول¬های بنیادی عصبی و میزان 1mg / kg آگونیست JWH-015 از طريق وريد دمی تزريق شد. ارزیابی¬ها در 14روز پس از ایسکمی انجام شد. نتایج: افزایش معنی دار در بیان¬ پروتئین¬های AKT1، Bad 14-3-3، Bcl-2 و Bcl-XL و کاهش معنی¬دار در بیان پروتئین¬های Bad و JNK1 / 2 در گروه JWH-015 + NSCs مشاهده گردید. همچنین این گروه افزایش معنی¬داری در بیان گیرنده کانابینوئیدی نوع دو در هیپوکامپ را نشان داد. گروه JWH-015 + NSC کاهش قابل توجهي در تعداد سلول¬هاي تانل مثبت را نشان دادند و همچنین در این گروه تعداد سلول¬های سالم و حافظه فضایی افزایش معنی¬داری داشت (0.05≤ P در مقابل گروه¬های ايسكمي، NSC و JWH- 015).نتیجهگیری نهایی: از يافته¬هاي اين مطالعه مي¬توان نتيجه گرفت كه تزريق تركيبي NSCs و JWH-015 مي¬تواند احتمالا از طريق تعامل بين مسیرهای AKT و JNK نقش حفاظتی داشته باشد.