کتابنامه: ص ۳۰۲ - ۲۱۲؛ همچنین به صورت زیر نویس
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
ین تحقیق کوششی در راستای تبیین و بررسی دیدگاه امام خمینی پیرامون اعتبار و کاربرد روایات تفسیری است؛ نگارنده نهایت کوشش خود را در دست یافته به نظریات معظم له با تتبع گسترده در آثار به جا مانده از ایشان به کار گرفته است. گرچه از برخی بیانات امام خمینی قول به حجیت روایات تفسیری برداشت میشود، اما ایشان در بحثهای اصولی خود قائل به عدم حجیت اینگونه روایات شده، عرصه روایات غیر فقهی تفسیری را حق طلق عقل میدانند نه تعبد. از دیدگاه امام، این براهین عقلی است که محک صحت و سقم روایات تفسیری قرار میگیرد و تعبد در پذیرش روایات - چنانکه برای روایات فقهی مطرح است - در حیطه روایات تفسیری غیر فقهی، جایی ندارد. شیوه عملی ایشان در پذیرش یا رد روایات تفسیری، شیوهای مضمون محور است؛ لذا در بررسیهای روایی آثار غیر فقهیشان، ضعف و قوت سند و مصادر روایات تفسیری، پس از صحت و علو مضمون و مفاد روایت، در اولویت دوم قرار دارد. از منظر اام، میزان در صحت و علو مضمون نیز، مطابقت آن با آیات قرآن و سنت قطعی و براهین مسلم عقلی است. امام خمینی معتقد است روایات تفسیری دچار آسیبهایی از جمله جعل و وضع، ضعف متنی و سندی، مخالفت با قرآن، مخالفت با سنت قطعی، مخالفت با عقل و مخالفت با علو مقام معصومان است. این در حالی است که نقلهای روایی خود امام نیز، دچار ضعفهایی چون نقل از منابع نامعتبر و نقلدگرگون متن و سند حدیث است. ایشان علاوه بر روایات تفسیری معصومان - که به طور مستقیم به تفسیر آیه مربوط است - از گونههای دیگر روایات تفسیری از جمله ادعیه و زیارات، احادیث قدسی و احادیث صحابه در جهت تبیین آیات استفاده کردهاند. نوع کاربردهای روایات تفسیری در آثار امام، متفاوت است. کاربرد در ت╩ویل آیات، تطبیق بر مصایق خارجی، تفسیر واژگان و عبارات آیات و جز آنها، از جمله استفادههای ایشان از روایات تفسیری است
UNIFORM TITLE
General Material Designation
بررسی اعتبار و کاربرد روایات تفسیری از دیدگاه امام خمینی