رساله حاضر به معاد جسمانی و احیای بدن آدمی در قیامت می پردازد. نویسنده در ضمن چهار بخش پس از واژه شناسی معاد به ابعاد مادی و روحانی انسان اشاره می نماید و پس از بررسی آیات معاد و حشر انسان ها و گواهی اعضای بدن و کیفر دیدن گناه کاران آن ها را دلیل بر معاد جسمانی می داند، وی در فصل پایانی با بررسی روایات نتیجه می گیرد انسان با همین جسم و روح در قیامت زنده می شود و با همین جسم و روح ثواب و کیفر می بیند. نویسنده در خاتمه به شبهات منکران معاد از جمله شبهه اعادة معدوم و شبهه آکل و مأکول پاسخ داده است.