بازسازی سیرِ سه مرحله ای مبحث علیّت در حکمت متعالیه
First Statement of Responsibility
سید حسن سعادت مصطفوی، سید میثم بهشتی نژاد، بیوک علی زاده
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Place of Publication, Distribution, etc.
تهران
Date of Publication, Distribution, etc.
پائیز و زمستان/1392
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشگاه پیام نور
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
روش فلسفه نگاری ملاصدرا به گونه ای است که در هر مسئله فلسفی، از سه منظر و متناسب با سه مرحله، نظریات خود را مطرح کرده است. تطبیقِ این الگو از روشِ صدرا با آنچه وی در باب علیّت ارائه کرده، در این مقاله مطمح نظر است. حاصل آنکه از نظر صدرا، متناسب با مرحله اوّل و با نگاه ماهوی، در خلال ارتباط علّی بین علّت و معلول، دو موجود فی نفسه را می یابیم که یکی به دیگری وجود می بخشد. در این مرحله، او نحوه تحقّق معالیل را از سنخ «وجود رابطی» معرفی کرده؛ یعنی برایِ معالیل، تحقّق فی نفسه قائل است. اما در مرحله دوم شاهد هستیم که صدرا، نحوة تحقّق معالیل را از سنخ «وجود رابط» دانسته؛ یعنی در این مرحله، تحقّق فی نفسه را از معالیل نفی کرده است، و این نشان از تفاوت مرحله دوم با مرحله اوّل دارد. نهایتاً در یک موضع گیریِ متفاوت در مرحله سوم بحث، پس از کنکاش در نحوه تحقّق معالیل، ملاصدرا به این نتیجه دست یافته که به جای استفاده از اصطلاح «علیّت»، باید از اصطلاح «تشأن» استفاده کرد؛ زیرا اساساً هیچ نحوه از دوگانگی ـ که در علّت و معلول بودن اشیاء مفروض است ـ در رابطه میان واجب الوجود بالذات و ممکن الوجود بالذات در میان نیست.