بررسی دیدگاه دو متکلم بزرگ شیعه و اهل سنت، سید مرتضی و قاضی عبدالجبار در موضوع امامت با توجه به آیات و روایات است. نویسنده در فصل نخست مسئله چیستی امامت را از نظر این دو عالم بررسی کرده و نشان داده که در این زمینه بین این دو اتفاق نظر وجود دارد. در فصل دوم ضرورت امامت را به اثبات رسانده با این تفاوت که سید مرتضی ضرورت امامت را به عنوان مبیّن احکام و حافظ شرع با ادلّه عقلی قابل اثبات می داند و عبدالجبار وجود امام را در حدّ حاکم و مجری حدود الهی لازم دانسته و با ادلّه عقلی قابل اثبات نمی داند. در فصل سوم از ویژگی های امام بحث نموده که مهم ترین آنها از نظر سید مرتضی عصمت است در حالی که از نظر عبدالجبار عصمت مورد پذیرش نیست و شرط مهم عدالت است. همچنین سید مرتضی برگزیده شدن امام را از جانب خدا لازم و ضروری می داند اما عبدالجبار انتخاب امام را به عهده امت اسلامی می گذارد.