این نوشتار در پی بررسی آراء فلسفی دین جاین، هستی شناسی، کرمه، اخلاق و نجات است. در این دین، وجود به دو گروه اصلی «جیوه» (روح) و «اجیوه» (اجسام) تقسیم می شود و در تحلیل خود از روانشناسی انسان ثنویت گراست. هر دو جوهر وجودشناختی ازلی، ابدی و نامخلوق اند. جیوه به دو گروه «دربند» و «رهایی یافته» تقسیم می شود و اصل نامدرک یا جیوه، شامل پنج جوهر ماده، دهرمه و ادهرمه، فضا و زمان است. در دین جاینی به دلیل این که اعتقادی به خدای شخصی وجود نداشت، کرمه اصل بنیادینی بر بازپیدایی است. اوضاع دنیوی جیوه را مشخص می کند. درباره اخلاق نیز هدف اصول اخلاقی دین جاین رسیدن به نیروانه و محور اخلاق جاینی زهد و ریاضت است. پس رهایی در این آیین بسیار مشکل و مستلزم زندگی رهبانی است. با خودداری از کرمه حیات گذشته و کرمه جدید حاصل می شود. در این مقاله که به صورت توصیفی و تحلیلی فراهم شده است، این نتیجه حاصل می شود که اصول مهم این دین ریاضت و اهیمسا است و تمام آراء فلسفی آن مطابق اهیمسا است.