چکیدههدف از انجام این پژوهش دست یافتن به الگویی قرآنی برای مدیریت پیام در رسانههای دینی است؛ کهدر رأس آنها صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. بی شک بیشترین و والاترین حجم زندگیانسانها را ارتباطات تشکیل میدهد وقرآن، کتاب کاملی از سوی خداوند متعال برای انسانها است که بیشترینحجم آن مربوط به ارتباطات انسانی و پیامهای مبادلهشده در آن است. این تحقیق بهدنبال شناسایی فرایندهایمدیریتی نیست؛ بلکه بهدنبال شناسایی شاخصها و اصولی است که بتواند به الگویی نسبتا جامع برای به نظمکشیدن مدیریت پیام در ارتباطات انسانی (اعم از رسانه ای و ...) در چارچوب آموزه های روح بخش ونجاتبخش اسلامی دست یابد. بر این اساس مراجعه به تفاسیر معتبر شیعی برای در امان ماندن از تفسیر بهرأی و ارتکاب اشتباهات احتمالی الزامی مینمود؛ که به لطف خدا این کار با گزینش آیات با استفاده ازکلیدواژههای قرآنی انجام گرفت و پس از مطالعات، فیشبرداریها و همچنین تدوین نکات تفسیری، سراغمطالعات ارتباطی رفتیم تا بهوسیله آنچه از قرآن و تفاسیر مربوط به آن یافتهایم، بتوانیم نظریات ارتباطی موجودرا نقد کنیم و یافتههای قرآنی خود را بهجای آن بگذاریم. این کار در فصول اول و دوم به اتمام رسید و درفصل سوم، الگوی مورد نظر خود را که از آیات منتخب (بیش از 1000 آیه) استنباط شده بود، با توضیح بیشترارائه نمودیم.الگوی مذکور تا حدودی میتواند دورنمایی به ارتباطگران اسلامی در زمینههای مختلف ارتباطی ارائهکند تا بتوانند ارتباطات خود را در چارچوب آموزههای قرآنی و اسلامی مدیریت کنند و از افراط و تفریطهایبیجا در مسائل اجتماعی بپرهیزند و به پیام ارائهشده یا دریافتشده به صورت جامع و همه بعدی بنگرند.ارتباطگر باید بداند هیچ پیامی بیاثر نیست و اثر ایجادشده در مخاطب یا فرستنده، بهراحتی قابل کنترل نیست.بنابراین پیام باید قبل از تولید یا مواجهه، حسابشده و جامع باشد و در ادامه فرایندهای مدیریت نیز بایدبهشدت بر آن نظارت و کنترل صورت بگیرد تا اثرات ناخواسته آن کنترل و مدیریت شود؛ چه اینکه این اثراتناخواسته، بسته به کارکردهایی که دارند، مثبت یا منفی تلقی شده و نسبت به از بین بردن اثرات منفی و تقویتاثرات مثبت آن اقدام لازم صورت میگیرد.