سخن گفتن از نسبت بین نظریه حرکت جوهری ملاصدرا که بحثی هستی شناختی است و منطق ترجمه که از معناشناسی بحث می کند در ظاهر قیاسی مع الفارق است. اما اگر مراد از ترجمه بیان مراد ماتن (مؤلف) باشد که عملاً درکی فراتر از متن صرف است، در این صورت می توان برای نظریه ملاصدرا در این خصوص وجهی قائل شد. این مقاله، با تمسک به نظریه حرکت جوهری ملاصدرا، کشش معنا در امتداد زمان و مکان را با مفهوم حرکت بررسی می کند. برداشت مترجم، به مثابه یک مفسر و یا خواننده، از متن که با قوه و فعلیت درآمیخته است، در امتداد زمان سیر می کند و در لایه های وجودی متن جریان می یابد. در واقع، این برداشت ها در فرآیند ترجمه و بازترجمه از یک متن واحد به فعلیت بیش تر می رسند و کامل تر می شوند. گزاره اخیر فرضیة اصلی ما را تشکیل می دهد که در آن حرکت در مؤلفه های موجود در فرآیند ترجمه مورد بررسی قرار می گیرد.
TOPICAL NAME USED AS SUBJECT
Entry Element
ترجمه;حرکت جوهری;هرمنوتیک;
Topical Subdivision
طبیعت شناسی;تکثر فهم دینی;هدف مؤلف;هرمنوتیک قصدیت;هرمنوتیک عهدین;تعین عالم معنا;اصالت جوهر متن;تقابل متن و جوهر متن;حرکت جوهری در ترجمه;تحول معنای متن;امکان ترجمه های متعدد از یک متن;هستی شناسی ترجمه;اصالت وجود;فلسفه مشاء;