هدف این مقاله بررسی کارکردهای سیاسی اجتماعی رقابتهای ورزشی در چارچوب گفتمان ژئوپلیتیک ورزش است. روش شناسی تحقیق حاضر بر این پایه استوار است که ژئوپلیتیک ورزش نیز مانند سایر گرایشهای ژئوپلیتیکی میتواند به مثابه تیغ دو دم نقشآفرینی کند. بهعبارتی، بسته بهنحوه و اهداف استفاده از ژئوپلیتیک ورزش، کارکرد آن متغیر خواهد بود. بر این اساس، مقاله حاضر تلاش میکند کارکردهای دوگانه رقابتهای ورزشی را با بهرهگیری از روش توصیفی - تحلیلی و پیمایشی مورد بررسی قرار دهد.نتایج تحقیق نشان میدهد که مهمترین کارکردهای سیاسی - اجتماعی گفتمان ژئوپلیتیک ورزش عبارتند از: تقویت ملیگرایی، تقویت حس قلمروخواهی، توسعه جهانی شدن، تقویت هویتهای دیگر ملی. رقابتهای ورزشی محملی برای ژستهای ژئوپلیتیکی، انزوای ژئوپلیتیکی، ارتقای منزلت ژئوپليتيكي، رواج فعالیتهای تروریستی، تقویت همگرایی و تضعیف واگرایی است، ورزش بهعنوان عاملی اجتماعی کننده، ورزش بهعنوان عاملی وحدتبخش، ورزش بهعنوان محملی برای دگرگونی اجتماعی، ورزش بهعنوان عامل ارتقای اخلاقی و امنیت اجتماعی، ورزش بهعنوان جايگزين جنگ، ورزش بهعنوان ابزار تبلیغی سیاستمداران، نئولیبرالیسم و شیئیسازی ورزشکاران، ورزش بهعنوان عاملی شاديبخش و غرور آفرین ميباشد، الگوسازي ورزشی، بازنمایی نژادی و جنسی، توسعه حقوق بشر، ترویج خشونت، تخلیه انرژی هیجانی مردم، قانع کردن مردم به عادلانه بودن نظم موجود، فوتبال جانشینی برای مذهب، انحراف توجه مردم از موقعیت اجتماعی واقعی خود، شالودهشکنی فوتبال در عصر فراروایتها و توسعه جهانگردی ورزشی از ديگر كاركردهاي ورزش است. بر اساس نتايج آزمون فريدمن و t استودنت ميزان اهمیت و اثربخشی هر يك از کارکردهای 28 گانه رقابتهای ورزشی از نظر کارشناسان این حوزه از میزان اعتبار متفاوتی برخوردارند.