اين پژوهش به بررسي بازنمايي ايدئولوژيک ايران در زبان برخي از رسانه هاي خبري تلويزيوني برجسته آمريکا مي پردازد. براساس فرض هاي اوليه مطالعات فرهنگي، در بررسي متون رسانه اي، مؤلفه هاي گفتماني و ايدئولوژيک وراي اين متون و تأثير آن بر دگرسازي از ديگر گفتمان ها، امري است که بايد به شکل جدي مدّنظر قرار گيرد. در بين محصولات رسانه اي موجود، رسانه هاي خبري در ارائه بازنمايي جهان خارج، داراي موقعيتي منحصر به فرد و بي بديل هستند. بررسي نمونه هايي از "زبان" مستندهاي سياسي ساخته شده در شبکه هاي مهم تلويزيوني خبري آمريکا در مورد ايران، نشان مي دهد که در اين رسانه ها، ايران- اسلام سياسي، به مثابه "ديگري" در غرب نشان داده مي شود. براي بررسي اين فرض، از سه سنت نظري مطالعات فرهنگي، مطالعات پسااستعماري و تحليل گفتمان انتقادي استفاده شده است. در اين منظومه، مفاهيم زبان، بازنمايي و ايدئولوژي در مرکز مباحث نظري قرار دارد. نگاه اين مقاله به سطح تحليل خُرد زباني است و از اين سطح به سطح کلان گفتماني حرکت مي کند و در تحليل زبان متن هاي نمونه از دستور کار تحليل گفتمان انتقادي ون ليوون بهره مي گيرد