#طرح مساله :مساله امنیت و احساس امنیت اجتماعی امری مکانیکی از طریق فشار بیرونی نیست .تکیه صرف بر کنترل های بیرونی بدون در نظر گرفتن نقش افراد، گرچه به ظاهر با برقراری امنیت نسبی همراه است، اما زمینه های دوام و پایداری امنیت با مشارکت افراد در نظام اجتماعی حاصل می شود، مشارکت افراد در کنش های پلیسی، به تعاملات چند سویه منجر می شود، آگاهی اجتماعی افراد از کنش های پلیسی افزایش یافته، اعتماد اجتماعی حاصل شده و انسجام افراد و نیروهای نظامی در ساختارهای نظام اجتماعی متبلور شده و در نهایت باعث پایداری احساس امنیت اجتماعی خواهد شد .تکیه بر نیروهای بالقوه افراد در جهت حفظ امنیت در مفهوم جامعه محوری پلیسی متبلور می شود، سیالیت و شمولیت این مفهوم نوین با در نظر گرفتن تغییر رویکردها، نگرش ها، شیوه ها و ابزار های مختلف حاصل می شود .روش :پژوهش حاضر از روش کمی از نوع پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه میباشد .جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد بالای 18 سال ساکن در شهر تهران تشکیل میدهد که از این تعداد، 385 نفر، از طریق فرمول کوکران و به شیوه نمونهگیری که از ترکیب نمونه گیری های طبقه ای، خوشهای، سیستماتیک و ساده بوده است، مناطق1 ،20،13،22،11،به عنوان نمونه مورد بررسی، انتخاب شدهاند.برای پردازش و تجزیه و تحلیل آماری دادهها از نرمافزار کامپیوتری SPSS 16 استفاده گردیده است .یافته ها :یافتهصهای آماری و تجزیه و تحلیل آنها حاکی از این بود که احساس امنیت اجتماعی از نظر شهروندان در حد متوسط رو به پایینی ارزیابی شده، عملکرد نیروهای انتظامی با تکیه بر شیوه های سنتی بوده و کنش های سنتی پلیسی با مقبولیت متوسط رو به پایینی ارزیابی شده است .از نظر شهروندان تهرانی بین متغیرهای مستقل یعنی مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی و آگاهی افراد از کنش های پلیسی با افزایش امنیت اجتماعی به صورت پایدار رابطه معنادار وجود دارد .اما بین متغیرهای زمینه ای شامل :سن، جنس، تحصیلات، وضع تاهل، درآمد و طبقه اقتصادی در نگرش شهروندان تهرانی نسبت به راهبرد بودن پلیس جامعه محور در برقراری امنیت اجتماعی پایدار رابطه معناداری مشاهده نشد.آزمون های به کار رفته ضریب همبستگی پیرسون و آزمونT وF بوده است .واژگان کلیدی :پلیس جامعه محور، مشارکت، اعتماد، انسجام، آگاهی، احساس امنیت، پایداری، تهران .