سابقه و هدف: بيماري پريودنتال يك بيماري با عامل عفوني است، در درمان آن استفاده از آنتي بيوتيكها به همراه جرم گيري و تسطيح سطح ريشه، به عنوان درمان كمكي مطرح مي باشد. با توجه به معايب آنتي بيوتيكهاي سيستميك از قبيل مقاومت، نوسانات غلظتي، نياز به همكاري و عوارض جانبي، سيستم هاي حمل موضعي دارو به شكل محلولهاي شستشو و يا در اشكال آزاد كننده دارويي، جايگزين مناسبي به نظر مي رسند زيرا بيماري پريودنتال اغلب به چند دندان محدود مي شود. سيستم حمل موضعي دارو شامل يك منبع داروئي و يك جزء محدود كننده است كه سرعت آزاد سازي دارو را كنترل مي كند. هدف از اين كار حفظ غلظت موثري از عامل درماني در ناحيه عمل براي مدتي طولاني علي رغم پاكسازي آن از طريق مايع شيار لثه اي مي باشد. يافته هاي كنوني از كاربرد سيستم هاي حمل موضعي دارو در پاكت پريودنتال جهت بهبود سلامت پريودنتال حمايت مي كنند. بنابراين مي توان نتيجه گيري كرد كه كاربرد كمكي سيستم هاي حمل موضعي دارو ممكن است پاسخي سودمند اما محدودي را به دنبال داشته باشد.