نقد و بررسی دیدگاه اخباریان درباره امکان سنجی تفسیر قرآن، بدون روایات معصومان علیهم السلام
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/محمدرضا آرمیون
Subsequent Statement of Responsibility
؛استاد مشاور: محمدتقی سبحانینیا
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشکده علوم حدیث
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۰
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۹۱ص
GENERAL NOTES
Text of Note
کلیدواژه: قرآن، اخباریگری، اخباریان، امکان، تفسیر
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه: ص.۱۹۱ - ۱۸۳ ؛ همچنین بصورت زیرنویس
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
، علوم حدیث(گرایش تفسیر)
Date of degree
1391/01/31
Body granting the degree
، دانشکده علوم حدیث
Text preceding or following the note
۱۹/۵
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
بررسی تاریخی جریان حدیث پژوهی، ادعای اخباریان مبنی بر جدید و قدیم داشتن این تفکر را تایید میکند و اخباریگری به عنوان منش واحدی در بین بزرگان این دو گروه شناخته میشود. انگیزه اصلی این جریان، بازسازی جایگاه روایات اهل بیت(ع) در علوم دینی، بوده است. زاویهی بحث در این تحقیق، بررسی ادعای مشهور مبنی بر عدم پذیرش ظواهر قرآن، از سوی عالمان این جریان است. ما در این پژوهش برخلاف این شهرت به نتیجه رسیدیم که این انتساب درست نمیباشد و رمز این دستاورد را در تفکیک اظهارات بزرگان این گروه در فقه و تفسیر دانستهایم. غفلت از شناسائی جریانهای هم عصر اخباریان جدید، سبب شده که جهت تندی سخن آنان در رابطه با قرآن، دانسته نشود. رویکردهای عقلی و عرفانی در آن روزگار شیوع یافته بود و آنها این مساله را در ارتباط با قرآن خطرناک میدیدند. بر این اساس ادعا این است که اخباریان در رابطهی با قرآن دو دغدغه داشتهاند؛ اول اینکه در فقه نباید آیات الاحکام را با صرف اتکا به عقل، بدون در نظر گرفتن روایات، مطرح ساخت. دوم اینکه در تفسیر نیز نباید به تاویلات عرفانی با تکیه بر کشف درونی ، وارد شد. این نگرانی اخباریان نسبت به قرآن، هیچ ارتباطی با پذیرش و یا عدم پذیرش ظواهر قرآن ندارد و عالمان بزرگ این مکتب ظواهر قرآن را قبول دارند. این ادعا بر ظاهر سخنان آنان استوار است ولی این، به معنای این نیست که اخباریان جدید دارای تفاوت و سطوحی در تعامل با قرآن نیستند. در راستای اثبات این ادعا ما معتقدیم که ابتدا تاثیرگذاری این مکتب، در دو بخش تعامل با قرآن و تعامل با روایات، باید از هم تفکیک شود که این تفکیک موجب این خواهد شد که نقد آنان در بخش قرآن، به درستی صورت پذیرد . بعد از آن لازم دیده شد، برای دستیابی به ارزیابی صحیح، هریک از آنان در سه سطح تند و میانه و اخبارگرا در نظر گرفته شوند تا تفاوتهای گوناگون آنان در ارتباط با قرآن به خوبی مشاهده گردد. این ساختار نمودار گونه، امکان سنجی تفسیر قرآن را در نظر هریک از بزرگان آنان، نمایان نموده است. نکتهی مهم که امتیاز این پژوهش قمداد میشود، این است که این نقد و بررسی و بیان دیدگاهها، متکی و مستند بر متون و عبارتهای بزرگان نامبرده در این تحقیق میباشد.