/ از: سید محمد بن خواجه زین العابدین علی بن جمال الدین شیرازی (۹۹۹ق.)
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Date of Publication, Distribution, etc.
، احتمالا قرن ۱۱ق.
PHYSICAL DESCRIPTION
Dimensions
؛ ۴۷۰ص٬ ۱۴سطر٬ ۸/۷*۱۵سم.
GENERAL NOTES PERTAINING TO DESCRIPTIVE INFORMATION
1
2
Text of Note
آغاز افتاده: ... یکران سخن را بر کف کافیش نهاد و دیگر معانی را در حباله طبیعتش درآورد و چشم روزگار را بزادن تو ...
Text of Note
انجام افتاده: ... آشفته دلی دادم و بودم خوشحال/ جان می دهم اکنون ز چه غمگین شدهای ...
NOTES PERTAINING TO PHYSICAL DESCRIPTION
تزئینات جلد:
تزئینات نسخه:
تزئینات نسخه:
نوع خط:
Text of Note
تیماج مشکی ترنج و سرترنج زرکوب مجدول با حاشیه گرهی.
Text of Note
شامل چهار سرلوح گل و تاج مزین به زر و لاجورد و شنگرف و ما بین سطور صفحه سرلوح دار و مقابل آن مذهب با کادر زر و سیاه و فواصل مصرعها نیز به لاجورد تزیین شده است.
Text of Note
سرلوحها (صص۱۲ و ۱۹۸ و ۲۹۸ و ۳۳۰) همه متنوع و با آرایش و طرحهای مختلف میباشند و در حاشیه نیز با طرح گل و بوته مزین شدهاند. صفحات دیگر مجدول به زر و لاجورد هستند.
Text of Note
نستعلیق زیبا.
EXTERNAL INDEXES/ABSTRACTS/REFERENCES NOTE
Name of source
در ایران نسخههای فراوانی دارد (نک: فهرستواره دنا ۲۸۳/۵-۲۸۸) و در ایران و هند بارها به چاپ رسیده است؛ از جمله در سال ۱۳۳۸ق در هند و در آن تذکر داده شده که چهارده سال پیش (۱۲۹۴ق.) قصائد وی در کانپور هند چاپ شده است و همچنین مقطعات و رباعیات و غزلیات و مجمع الابکار وی مجزا در سال ۱۳۳۳ق. در کانپور هند منتشر شده و اخیرا نیز توسط دانشگاه تهران در سه جلد (دو مجلد) به چاپ رسیده است.
Name of source
نک: مجلس ش ۷۲۰۱ - ۶۲۰۱.
Name of source
ماخذ فهرست: جلد۴۰/۱، صفحه ۵۲-۵۳.
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
عرفی در سال ۹۶۳ق. در شیراز به دنیا آمده است و در سال ۹۹۹ق. در هندوستان وفات یافته و دیوانی دارد شامل قصاید٬ مقطعات٬ غزلیات٬ مثنویها٬ رباعیات٬ لغز و ساقی نامه و در سال ۹۹۶ق. خود به جمع دیوانش پرداخته است. چنان چه در مقدمه منثور دیوانش مسطور است٬ شاعر در هنگام مرگ وصیت نموده که همه پیشنویسهای اشعاری وی را به کتابخانه خان خانان فرستند که در آنجا ضبط گردد و این خان بزرگوار هم به سال ۱۰۲۴ق. محمد قاسم اصفهانی متخلص به سراجا در مدت یک سال و نیم این کار را به انجام رسانید و دیوانی کامل مشتمل بر چهارده هزار بیت از اشعار عرفی را جمع نمود و مدتب ساخت (اینکه در تذکره میخانه (ص ۱۵۷) شماره ابیانش را ۱۲۵۰۰ بیت ضبط شده٬ شاید دو مثنوی وی محسوب نشده باشد). نسخه حاضر شامل مقدمه سراجا به نثر (ص۱-۱۱)٬ قصائد عرفی (ص ۱۲-۱۹۷) مثنوی مجمع الابکار (ص ۱۹۸-۲۹۸) که در حدود ۱۴۰۰ بیت است و برابر مخزن الاسرار نظامی ساخته شده و آغاز آن چنین است: بسم الله الرحمن الرحیم/ موج نخست است ز بحر قدیم٬ سپس مثنوی ناتمام او که در ماجرای « خسرو و شیرین» پرداخته و پس از مقدمات٬ در اول حکایت مانده و در حدود ۴۴۰بیت است و چنین آغاز می شود (ص ۱۹۸-۳۲۹): خداوندا دلم بی نور تنگست/ دل من سنگ و کوه طور سنگست٬ و در نهایت غزلیات او (ص ۳۳۰-۴۵۴) که به ترتیب حروف قوافی مرت شده و پس از آن رباعیات است (ص ۴۵۴-۴۷۰) که از انتهای آن چند برگ افتاده است.