نظر به اینکه اصحاب استیفا و انشاء و محررین و نویسندگان در فرامین و احکام دیوانی القاب مردم را به یک نحو نمینوشتند تصمیم گرفته شد که در احکام و نوشتجات دیوانی و فرامین آنچه که از جانب ناصرالدین شاه مرقوم میشد و به دستخط صحیح شاه تزئین مییافت همه تحت یک قاعده کلی مندرج گردد و هر یک از مستوفیان و منشیان دولت به هر کس از جانب شاه را به همین القاب که در این کتاب مرقوم و مسطور است بنویسند تا هم شئونات مردم رعایت شود و هم تفاوت و اختلافی در القاب حاصل نشودو این قاعده تنها مخصوص فرامین و احکام دیوانی بود .