علی رضا تبریزی از بزرگان خوشنویسان ایران در نیمه ی نخست سده ی یازدهم است که به بالاترین مقام هنری زمان خویش که کتابداری پادشاه بود، نایل شده است. علی رضا از زادگاه خویش به قزوین سفر کرد و در دهه ی چهارم زندگی اش به اصفهان مهاجرت کرد. وی در خط نستعیلق شاگرد محمدحسین تبریزی و در ثلث شاگرد علاء الدین تبریزی بود و از سال 1001 ق. به دربار شاه عباس راه یافت و از آن پس "علی رضا عباسی" رقم کرد. از وی آثاری به خط نستعلیق و کتیبه های بسیاری به خط ثلث در شهرهای گوناگون برجای مانده است. علی رضا در خط نستعلیق ادامه دهنده و پیرو شیوه ی میرعلی هروی (ف 159ق.) است ولی به جهت همزمانی با میرعماد حسنی، در سایه ی مکتب فراگیر میرعماد و انبوه شاگردان و پیروانش قرار گرفته و ا حوال و آثارش در چهار سدهی گذشته چنان که شایسته است شناسایی و معرفی نشده است(نقل شده از پشت جلد کتاب).
یادداشتهای مربوط به عنوان و پدیدآور
متن يادداشت
حمیدرضا قلیچخانی
یادداشتهای مربوط به نسخه موجود
متن يادداشت
۱
یادداشتهای مربوط به مندرجات
متن يادداشت
>پیش از هر چیز.-- زندگی و هنر علی رضا.-- فرزندان علی رضا.-- علی رضاهای دیگر.-- سرودهای علی رضا.-- آثار برجا مانده<