شیخ آذری از شعرای پر کار عصر تیموری است. از مجموع ۵۰۰ غزلی که در دیوان وی آمده است، تنها تعداد معدودی بدون ردیف دیده می شود. وی در به کارگیری ردیفهای اسمی، و فعلی ابتکاریو غیر رایج مهارت دارد و با استفاده بهینه و گاه اعجاب آور از این موسیقی کناری به اشعار خود آب و رنگی خاص می بخشد. گویی شیخ آذری در آوردن ردیفهای مشکل، ادامه دهنده طریق شاعران قرن هفتم است. در این مقاله به ذکر تعدادی از ردیفهای زیبا وی پرداخته شده و سپس بررسی می شود که هر ردیف به چه میزان شاعر را در تنگنای تکرار تصاویر و استعمال واژههای خاص قرار داده است؟ یا او را به خلق ترکیبات بدیع و القای مضمون مورد نظرش واداشته است. مقاله حاضر به شیوه کتابخانهای نوشته شده است و یافتههای پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی ارائه شدهاند.
ترجمه
پديدآور
آسیه ذبیح نیا عمران
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
بررسی و تحلیل ردیف در غزلهای شیخ آذری
عنوان روی جلد
اطلاعات گونه گون
موج دریای معرفت
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )