عنوان

مفهوم نبوّت در عهد عتیق و زبان عبرى با مقایسه در قرآن

عنوان اصلي

مفهوم نبوّت در عهد عتیق و زبان عبرى با مقایسه در قرآن

نام نخستين پديدآور

شیرین رجب زاده,حجت الله جوانى

متن يادداشت

نبوّت از مفاهیمى است که بین ادیان الهى مشترک است. در دو دین آسمانى یهود و اسلام، خداوند فردى را که نبىّ اوست انتخاب مى کند تا پیامش را به مردم برساند و آنان را در مسیر هدایت و کمال قرار دهد. در مقایسه این مفهوم در این دو دین الهى، به وجوه اشتراک و افتراقى برمى خوریم: در هر دو دین، نبىّ الهى متّصف به اوصاف الهى است، نبىّ الهى براى رسیدن به پیام خداوند از طرق مشابهى بهره مى گیرد، در هنگام دریافت وحى الهى، ثقل وحى موجب تغییر احوال او مى شود و در هر دو دین، انبیاى الهى از مراتب و درجاتى برخوردار هستند.در عین حال، اختلافاتى نیز مشاهده مى شود؛ ازجمله اینکه در دین یهود، علاوه بر مردان در میان زنان نیز نبوّت رایج است، انبیاى بنى اسرائیل به طور گروهى و دسته جمعى نبوّت مى کنند و دچار خلسه گروهى مى شوند. در عهد عتیق علاوه بر نبوّت الهى و راستین بحث نبوّت دروغین مشاهده مى شود.

عنصر شناسه ای

نبوت;تشابه;نبوت;افتراق;نبی;قرآن;عهد عتیق;افتراق;قرآن;

مشخصه منبع قراردادي

نوع ماده

مقاله; مدخل مفاهیم(دانشنامه مفاهیم);