«عجالة المعرفة في أصول الدين» کتابی به زبان عربی در علم کلام تألیف محمد بن سعید بن هبة الله راوندی عالم شیعه قرن 7 مي باشد.مؤلف در چهار فصل کتاب با روشی نو و تازه به اثبات اصول دین پرداخته است. روش نو و ابداعیِ نویسنده مبتنی بر اصل «حاجت» و «نیاز» است. از آنجا که هر انسانی در وجود خود به وجود دیگری احساس فقر و نیاز می کند و خداوند هم در قرآن به آن اشاره کرده است، انبیا هم با کتب و شرایع و راهنمایی هایشان رفع این نقص را مطلوب توصیف کرده اند و همگان را به سوی کمال فرا می خوانند.او در این کتاب به گونه ای عمل کرده که همه مطالب آن از پیچیدگی آراسته بوده و با وجود اختلاف در موضوع و مباحث، همگی دارای ارتباط به هم هستند و خواننده، مطالب کتاب را همچون حلقه هایی به هم پیوسته می بیند.مؤلف در مقدمه به بیان روش خود در اثبات عقاید دینی پرداخته است و سپس در چهار فصل به مباحث کلامی می پردازد.فصل اول: در اثبات وجود صانع و صفات ثبوتیه و صفات سلبیهفصل دوم: در اثبات نبوت و ویژگی ها و لوازم آنفصل سوم: در بحث امامت و تعیین شرایط امامان و اثبات غیبت امام دوازدهم. در پایان هم درباره معاد بحث می کند.فصل چهارم: در بحث عدل و وعد و وعید و دیگر شئون معاد.