الگوی اسلام در مواجهه با لغزشهای دیگران(با تاکید بر روایات)
نام عام مواد
[پایاننامه]
نام نخستين پديدآور
/سمیرا قاسمی
نام ساير پديدآوران
؛استاد مشاور: احمد غلامعلی
وضعیت نشر و پخش و غیره
نام ناشر، پخش کننده و غيره
دانشکده علوم حدیث
تاریخ نشرو بخش و غیره
، ۱۳۹۰
مشخصات ظاهری
نام خاص و کميت اثر
۲۱۹ص
يادداشت کلی
متن يادداشت
کلید واژه:لغزش، خطا، چشم پوشی، تذکر دادن، مقابله
یادداشتهای مربوط به نشر، بخش و غیره
متن يادداشت
چاپی
یادداشتهای مربوط به کتابنامه ، واژه نامه و نمایه های داخل اثر
متن يادداشت
کتابنامه: ص.۲۱۵ - ۲۰۵ ؛ همچنین بصورت زیرنویس
یادداشتهای مربوط به پایان نامه ها
جزئيات پايان نامه و نوع درجه آن
کارشناسی ارشد
نظم درجات
، علوم قرآن و حدیث
زمان اعطا مدرک
1390/12/16
کسي که مدرک را اعطا کرده
، دانشکده علوم حدیث
یادداشتهای مربوط به خلاصه یا چکیده
متن يادداشت
انسان فطرتا موجودی اجتماعی است و ناگزیر از ارتباط با دیگران است .در این ارتباطات همواره مسائلی پیش می آید که منجر به ناراحتی یکی از طرفین یا هر دو می شود .نحوه مواجهه با لغزش های دیگران یکی از مسائل مهم و کلیدی در روابط اجتماعی است .دین اسلام به عنوان کامل ترین شریعت الهی به تمام ابعاد زندگی بشر به ویژه بعد اجتماعی آن توجه دارد .این مکتب انسان ساز به دلیل ارتباط با منبع وحی الهی، راهکارهایی را برای حل مسائل و مشکلات بین فردی در جامعه ارائه می دهد، که آثار شفابخشی در زندگی فردی و اجتماعی آدمی دارد .ائمه معصومین به عنوان مبلغان شریعت اسلام، این راهکارها را برای بشریت بیان می کنند تا آنان به کمال خود هرچه بیشتر نزدیک شوند .بر اساس روایات از میان عکس العمل های موجود می توان سه تقسیم بندی کلی در مواجهه با لغزش های دیگران، ارائه داد که عبارتند از(1چشم پوشی ،(2 تذکر،(3 مقابله.چشم پوشی کردن به معنای گذشت و نادیده گرفتن لغزشهایی است که در قبال ما اتفاق میافتد .بر اساس آیات و روایات،این اصل پسندیده اخلاقی دارای مراتبی است که به ترتیب عبارتند از:عفو، صفح، تغافل، صفح جمیل .به کارگیری هر یک از این شیوهها بسته به میزان توان و ظرفیت فرد است .در آموزههای دینی ما توصیه اکید بر این امر شده است، البته جایی که صحبت از مصالح عمومی جامعه مطرح است و یا ستمی رخ داده باید نسبت به لئیمان و بی دینان اغماض را کنار گذاشته و آنان را مجازات نمود.تذکر و گوشزد کردن خطاهای دیگران در بعضی از مواقع، می تواند از تکرار خطای آنان جلوگیری نماید .لذا جایز است انسان در این موقعیت ها از این شیوه بهره گرفته و بدان جامه عمل بپوشاند .موعظه و نصیحت از انواع تذکر مثبت است که می تواند نشان دهنده حسن نیت فرد نصیحت کننده باشد .اما سرزنش کردن به عنوان روشی منفی در تذکر دادن، نه تنها روشی مذموم است بلکه پیامدهای منفی از قبیل کینه ورزی و بد گمانی بین دوستان، سرزنش در دنیا و آخرت را نیز در پی دارد.مقابله و تلافی کردن روشی دیگر در مواجهه با خطاهای شخصی دیگران است که شیوه ای نادرست و ناپسند می باشد .لذا در متون دینی ما از این نوع برخورد، در خطاهای شخصی به بدی یاد شده و به شدت از آن نهی شده است .البته مقابله کردن در همه جا نکوهیده نیست بلکه آیات و روایات نشان می دهد، در حدود الهی و حقوق مردم می توان به این شیوه عمل نمود.اغماض و چشم پوشی در برابر جنایتکارانی که با موعظه و نصیحت اصلاح نمی شوند، ظلم در حق عموم جامعه است و اینگونه مقابله نکردن ها، علاوه بر صدمات فردی، امنیت جامعه را نیز به خطر می اندازد .مهمترین مسئله در به کارگیری این عکس العمل ها شناخت جایگاه به کارگیری هر یک از این هاست .در این پژوهش سعی شده با مراجعه به روایات و استفاده از شواهد قرآنی جایگاه هر یک از این رفتارها تحلیل و بررسی شود .به نظر می رسد از دیدگاه اسلام بهترین عکس العمل ها در برابر لغزش های شخصی، چشم پوشی و گذشت می باشد .لکن در برابر لغزش هایی که به حدود الهی و حقوق مردم مربوط می شود می توان بر طبق احکام الهی و در محدوده شرع با خاطی برخورد نمود
نام شخص به منزله سر شناسه - (مسئولیت معنوی درجه اول )