آغاز: بسمله. الحمد لله حق حمده و الصلوة و السلام علي خير خلقه محمد و آله الطاهرين. چنين گويد ابونصر فراهي کتاب من بخوان که علم خواهي حسد حافده و حفد حاسده ما حرکة...
انجام: فرد ايزد شمر غنميت بدان/ نامه چون ختم شد بنام خدا.
فرهنگي منظوم است که از آغاز قرن هفت تا چهارده در ايران و هند و عثماني براي آموزش زبان عربي به کار رفته است. شمار بيت¬هاي آن در نسخهها متفاوت است از دويست بيت تا 542 بيت آمده است. با ملحقاتي به عنوان¬هاي "من الزوايد" و آخرين ملحق به عنوان "اختيارات الساعات للحاجات"، نخست: "اختيارات حلو قاضي" و آخري "اختيار فصد و حجامت کردن"، رويهم 27 اختيار به شعر فارسي. شروح بسياري بر آن زده شده و اشعار بسياري هم بر آن افزوده شده تا حدي که دو برابر بيت آن افزايش يافته است. گاهي وزن اشعار هم در بين ابيات به عنوان مصرع اول ذکر شده است. درباره نويسنده گفته شده نابينا به دنيا آمده است. اين کتاب را فراهي به دستور آخوند ملا ابوالقاسم در 724ق. تاليف کرده و بارها چاپ شده است. (مجلس 41/97؛ ملي 3/1376؛ ملک 5/32؛ مرعشي 35/550)
نوع خط: نسخ
جلد: تيماج مشکي، جدولدار گرهي
مهر بيضوي با سجع "محمدحسين" در آغاز نسخه؛ کلمات و عبارات مشکل در حاشيه و ميان سطور شرح و توضيح داده شده است؛ در حاشيه تصحيح شده است؛ عناوين و نشانيها شنگرف؛ حواشي با امضاي "صح"؛ ملحقي از کتاب از ص 272 - 283 آمده است؛ حديثي از امام علي (ع) در انتهاي رساله.