پدر روانکاوی زیگموند فروید (۶۵۸۱-۹۳۹۱) از معدود فرزانگان و دانشوران نواندیش و نوآور و تحلیل گران بزرگ و کم نظیر سده بیستم به شمار میآید. او در زمینه های بس متنوع و گوناگون، از حوزه روان پزشکی، روان شناسی بالینی و علوم تربیتی گرفته تا عرصه ادبیات و هنر، زبان شناسی، جامعه شناسی، مردم شناسی، اسطوره شناسی، دین پژوهی، فلسفه و غیره تاثیری بسیار ژرف و تحول انگیز داشته است. تاثیرگذاری انقلابی فروید در این زمینه های گوناگون هم گویای توان و استعداد بسیار چشمگیر "روان کاوی کاربردی" اوست، و هم وامدار مطالعات سنجی روش مند و دقیقی است که نخستین باز به همت خود وی صورت گرفته است. با آغاز سده بیست و یکم همچنان شاهد حضور موثر مفاهیم و داده ها و رهنمودهای روان کاوی فروید در زمینه های یادشده هستیم. در دفتر حاضر خواننده فارسی زبان هم به چگونگی کاربرد نظریه روان کاوی و شماری از مفاهیم پایه ای آن در بررسی آثار ادبی و هنری و دست آوردهای این کاربرد پی می برد، و هم به ویژه فرصت و امکان آشنا شدن با چهره دیگری از فروید روان کاو و فرزانه و دانشور را به دست می آورد. منظور آن چهره ادیب و ناقد، هنر پژوه و هنرمندشناسی است که تا کنون بر بسیاری از فارسی زبانان (و گاه بر برخی باختر زمینیان نیز) پوشیده مانده است(نقل شده در پشت جلد کتاب).