بررسی تأثیر آموزش مهارت هوش هیجانی بر مهارت های اجتماعی و پرخاشگری دختران بی سرپرست ۱۲-۱۸ سال مراکز نگهداری شبانه روزی بهزیستی شهر تهران
[پایاننامه]
Investigating the effect of Emotional Intelligence training on Social Skills and Aggression Welfare Organization of Tehran city of 12-18 years old girls in foster care centers related Social
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation
، ۱۳۹۶
ه،۱۶۷ص.
چاپی
کارشناسی ارشد
پرستاری Nursing
۱۳۹۶/۱۱/۰۴
علوم بهزیستی و توانبخشی University of Social Welfare and Rehabilitation
مقدمه :نوجوانان بی سرپرست به دلیل از هم گسیختگی خانواده و استرس های مداوم زندگی مهارت اجتماعی پایین تری دارند و ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه بیشتری بروز دهند .هوش هیجانی از عواملی است که ممکن است مهارت های اجتماعی در نوجوانان بی سرپرست را افزایش و باعث کاهش بروز پرخاشگری آن ها شود .این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارت های اجتماعی و پرخاشگری دختران بی سرپرست در مراکز نگهداری شبانه روزی تحت نظر بهزیستی شهر تهران انجام شد .روش اجرا :این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی بود که روی دو گروه مداخله( ۳۱ نفر) و کنترل( ۳۱ نفر) انجام شد .نمونه پژوهش را دختران نوجوان بی سرپرست و بدسرپست در مراکز شبانه روزی تحت نظر بهزیستی شهر تهران تشکیل داده بودند که به دلیل کم بودن تعداد نمونه ها کل نوجوانان تمام شماری شده و به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند .جهت پیشگیری از تأثیر نمونه های گروه مداخله روی نمونه های گروه شاهد و ایجاد خطا و به دلیل متفاوت بودن تعداد نمونه ها در هر مرکز، دختران نوجوان یک مرکز که دارای تعداد نمونه مساوی با مجموع نمونه های سه مرکز دیگر بود، بعنوان مداخله و سه مرکز بعنوان شاهد در نظر گرفته شدند .برای بررسی مهارت اجتماعی و پرخاشگری به ترتیب از پرسشنامه های مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر و پرخاشگری باس و پری استفاده شد .مهارت هوش هیجانی در قالب کلاس گروهی به گروه مداخله آموزش داده شد .داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ و به کمک آزمون های آماری توصیفی و تی مستقل، تی وابسته و وکوواریانس تحلیل شد .سطح معنی داری ۰/۰۵ در نظر گرفته شد .یافته ها :بیماران دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای جمعیت شناختی مثل سن با هم همسان نشده بودند .همچنین میانگین نمره مهارت اجتماعی و ابعاد پرخاشگری کلامی، خصومت و خشم در دو گروه قبل از مداخله با هم تفاوت معنی داری نداشت اما پس از مداخله دو گروه در نمره پرخاشگری کلی و بعد پرخاشگری فیزیکی با هم تفاوت معنی داری داشتند .یافته ها نشان داد که میانگین نمره پرخاشگری کلامی( ۱۴/۹۶۳/۴۴ در مقابل ۱۶/۰۹۳/۵۹)، خشم( ۱۹/۶۱۵/۲۵ در مقابل ۲۲/۷۰۵/۴۹) و خصومت( ۲۳/۴۱۵/۹۷ در مقابل ۲۵/۳۸۳/۸۴) در گروه مداخله به نسبت گروه کنترل به طور معنی داری کاهش و میانگین نمره مهارت اجتماعی( ۱۲۴/۱۲۲۵/۰۸ در مقابل ۱۱۵/۶۷۲۳/۱۵) به طور معنی داری افزایش یافته بود .یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که هوش هیجانی منجر به کاهش ۲۱ و ۲۴ پرخاشگری کلی و فیزیکی شده بود .نتیجه گیری :آموزش مهارت هوش هیجانی منجر به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش مهارت اجتماعی دختران نوجوان بی سرپرست شده بود .آموزش مهارت هوش هیجانی در مراکز نگهداری این گروه از نوجوانان بی سرپرست برای کاهش بروز رفتارهای پرخاشگرانه و ارتقای مهارت های اجتماعی آن ها ضروری به نظر می رسد .کلمات کلیدی :نوجوان، بی سرپرست، هوش هیجانی، پرخاشگری، مهارت اجتماعی
Introduction: Unprotected adolescents have lower social skills due to family breakdown and continuous stress, and may exhibit more aggressive behaviors. Emotional intelligence is one of the factors that can increase the social skills of unprotected adolescents and reduce their aggressiveness. The aim of this study was to investigate the effect of emotional intelligence training on social skills and aggression of unprotected adolescent girls in Tehran's welfare care centers. Method: This was a semi-experimental study which was conducted on two intervention and control groups (31 girls in each group). The study sample comprised of unprotected teenage girls living in welfare care centers under the Tehran Welfare Organization who were selected by convenient sampling. Social skills and aggression of the participants were assessed using Inderbitzen & Foster social skills questionnaire and Bass & Perry aggression questionnaire. Emotional intelligence was taught to the samples in the form of a group session. Data were analyzed by SPSS software version 18 using descriptive and statistical tests, including independent t-test, dependent t-test and covariance. The significance level was considered to be 0.05. Results: Participants in both intervention and control groups were not homogenous in terms of demographic variables such as age. Also, the mean score of social skills and the dimensions of verbal aggression, hostility and anger were not significant in the two groups before the intervention, but the two groups had a significant difference in overall aggression score and dimension of physical aggression. Findings showed that, the mean score of verbal aggression (14.963.44 vs. 16.093.59), anger (19.615.25 vs. 22.705.49) and hostility (23.415.97 vs. 25.383.84) in the intervention group significantly decreased and the average score of social skills (124.1225.08 vs. 114.1223.15) significantly increased after the intervention. Findings of covariance analysis showed that, emotional intelligence had led to a reduction of 21 and 24 in their overall and physical aggressions respectively. Conclusion: Emotional intelligence education had led to reduction of aggressive behaviors and increase of social skills among unprotected teenage girls in this study. Emotional intelligence training is essential to reduce the aggressive behaviors and enhance social skills of unprotected adolescents who live in such welfare centers. Keywords: Adolescent, Unprotected, Emotional Intelligence, Aggression, Social Skills
ba
Investigating the effect of Emotional Intelligence training on Social Skills and Aggression Welfare Organization of Tehran city of 12-18 years old girls in foster care centers related Social