ارتقاء فرآیند ایمنی بیمار در بخش آسیب طناب نخاعی)SCI )بیمارستان توانبخشی رفیده : یک مطالعه اقدام پژوهشی مشارکتی
[پایان نامه]
Improving the Patient Safety Process in spinal cord injury(SCI( Ward Rofeydh Rehabilitation Hospital: an action research
شعله رحیمی
علوم توان بخشی و سلامت اجتماعیUniversity of Social Walfare and Rehabilitation
۱۴۰۲
۲۳۶ص.
پیوست
20
5
۱۴۰۲/۰۸/۰۱
مقدمه: با وجود پیشرفت های علم پزشکی و مراقبت های توانبخشی، ارائه مراقبت های غیر ایمن و بروز وقایع نامطلوب، تاثیر زیادی بر عملکرد افراد نیازمند خدمات توانبخشی داشته است. از طرفی در حال حاضر سیاست 1 های اصلی ایمنی بیمار در بیماران آسیب طناب نخاعی)SCI(، که در بیمارستان توانبخشی اجرا می شود، بر اساس دستورالعمل های مشابه بیمارستان های جنرال و اقداماتی است که در بستر جامعه انجام شده، می باشد. کاربرد این دستورالعمل ها، در بستر توانبخشی به علت متفاوت بودن اهداف مراقبت و آسیب پذیری بیشتر گروه بیماران مراجعه کننده به این مراکز، ممکن است زیاد موثر نباشد. لذا هدف این مطالعه ارتقاء فرایند ایمنی بیمار در بخش SCI در بیمارستان توانبخشی رفیده بود.مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کیفی به روش اقدام پژوهی مشاااارکتی اسااات که در فازهای اول )مرحله مقدماتی و اکت شافی( و دوم )چرخه اول و دوم(، طی دو سال)1402-1400( در بیمار ستان توانبخ شی رفیده انجام شد. در فاز اول مطالعه، بعد از معرفی اهداف پژوهش به م شارکت کنندگان و گرفتن ر ضایت از آنها، وضعیت ایمنی بخش SCI بررسی و اولویت ایمنی بخش با مشارکت کارکنان و مسئولین بخش تعیین گردید.به منظور یافتن اولویت یا م شکل ا صلی ایمنی بخش، از دو روش کیفی )م صاحبه نیمه ساختارمند، م شاهده، جل سات بحث گروهی( و کمّی )چک لی ست های نه گانه ایمنی اعتباربخ شی و شاخص های ایمنی بیمار وزارت بهدا شت( ا ستفاده شد. ابتدا چالش ها و اولویت ایمنی بیمار در بخش SCI تعیین شد. برای تحلیل داده هایکیفی، از تحلیل محتوای کیفی )گرانهایم و الندمن2004( و برای تحلیل داده های کمی از آزمون های آمار تو صیفی )فراوانی، میانگین و انحراف معیار( ا ستفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. آنالیز در محیط نرم افزار SPSS نسااخه 20 انجام گرفت. با جمع آوری و تحلیل داده های کیفی و کمّی، طییک فرایند م شارکتی و برا ساس نیاز بخش، پی شگیری از سقوط به عنوان اولویت ایمنی بخشSCI، م شخصگردید. لذا در فاز دوم مطالعه، تمرکز بر پیشااگیری از سااقوط بیماران قرار گرفت. در فاز دوم طی دو چرخه،فعالیت هایی جهت ارتقاء برنامه پی شگیری از سقوط تو سط تیم مراقبتی درمانی انجام شد. هر چرخه بر ا ساس مدل Cohen(2007 )در چهار مرحله متوالی یا همزمان شاااامل برنامه ریزی جهت اقدام؛ اقدام کردن جهت تغییر عملکرد؛ مشاهده و ارزشیابی و بازخورد مجدد اجرا شد. به این ترتیب که، در ابتدا وضعیت رعایت اقداماتپی شگیری از سقوط، میزان سقوط و ر ضایتمندی بیماران از مراقبت مورد برر سی قرار گرفت و از م شارکت 1-Spinal Cord Injury(SCI(کنندگان خوا سته شد م شکالت و چالش های موجود در این زمینه و راهکارهایی برای کاهش وقوع سقوط بیمارانپی شنهاد دهند. پس از تعیین و اولویت بندی راهکارهای عملی برا ساس دیدگاه م شارکت کنندگان و امکاناتموجود، برنامه ارتقاء پیشگیری از سقوط توسط تیم تحقیق و با مشارکت فعال تیم مراقبتی درمانی تدوین شد. در مرحله دوم، برنامه عملیاتی طراحی شده توسط تیم مراقبتی درمانی به مدت سه ماه اجرا گردید. بعد از اجرای برنامه عملیاتی، در مرحله پایش و مشااااهده، ارزشااایابی از طریق تحلیل کیفی نظرات تیم مراقبتی درمانی و پر س شنامه ر ضایتمندی مراقبت، چک لی ست اقدامات پی شگیری از سقوط و میزان وقوع سقوط انجام شد. در ارزشاایابی کمی برای تحلیل نمرات قبل و بعد از اجرای برنامه از آزمون تی زوج اسااتفاده شااد. نمایش داده ها با ارائه میانگین و انحراف معیار انجام گرفت. ساطح معنی داری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شاد. آنالیز در محیط نرم افزار SPSS نسااخه 20 انجام گرفت. در مرحله بازخورد اصااالحی، با توجه به میزان اثربخشاای برنامه، بهشناسایی مسائل و مشکالت اجرای آن از دیدگاه مشارکت کنندگان پرداخته شد. سپس بر اساس دانش و تجربهکسب شده از مراحل قبل، راهبردها و روش های بهبود، برای چرخه بعدی مشخص گردید. سپس برنامه ریزی مجدد جهت م شکالت مطرح شده صورت پذیرفت و برنامه عملیاتی با اعمال تغییرات جدید، به مدت 3 ماه اجرا گردید. در نهایت بعد از بحث و بررسااای در مورد نتاید بدسااات آمده، پیشااانهاد ها و راه حل های جدید جهت پیشبرد برنامه تغییر ارائه گردید. یافته ها: در این مطالعه مشخص گردید از بین دستورالعمل های اعتباربخشی ایمنی بیمار ، پیشگیری از سقوط، اولویت اصلی ایمنی در بخش SCI بیمارستان توانبخشی رفیده بود. نامناسب بودن شرایط محیط کار، نقص در توانمندی حرفه ای، نقص در آگاهی و مشارکت بیماران و مراقبین و نقص در سیاست ها/پروسیجرهای پیشگیری از سقوط از جمله چالش های برنامه پیشگیری از سقوط در این بخش بود. با انجام مراحل کمی و کیفی و مطابقبا رویکرد اقدام پژوهی، برنامه ارتقاء برنامه پیشگیری از سقوط در قالب چهار راهکار اصلی و ده فعالیت طراحی وتدوین شد. برای دستیابی به اهداف برنامه، فعالیت ها در راستای ارتقای توانمندی حرفه ای، افزایش دانش و مشارکت بیماران و مراقبین، ارتقاء پروسیجرها/سیاست های پیشگیری از سقوط و مدیریت اثر بخش در محیط کار سازماندهی شد. میانگین و انحراف معیار میزان رعایت اقدامات پیشگیری از سقوط، رضایتمندی بیماران از مراقبت و میزان سقوط) بر اساس تخت روز اشغالی( در مطالعه، قبل از تغییرات بترتیب ±3.81 9.66و و بعد از تغییرات،13.184±.13 90.48±50.10 و 3/6 بود )0/000
Introduction: Despite advancements in medical science and rehabilitation care, the provision of unsafe care and occurrence of adverse events have had a significant impact on the functioning of individuals requiring rehabilitation services. Currently, the main patient safety policies in patients with spinal cord injury (SCI) implemented in rehabilitation hospitals are based on guidelines similar to general hospitals and community-based initiatives. However, the application of these guidelines may not be highly effective in rehabilitation settings due to different care goals and increased vulnerability of the patient population. Therefore, the aim of this study was to improve the patient safety process in the SCI department of a rehabilitation hospital.Methods: This study employed a qualitative research design using an action research approach,conducted in two phases (preliminary and exploratory phase, and first and second cycle) over a period of two years (2020-2022) in a rehabilitation hospital. In the first phase of the study, after introducing the research objectives to the participants and obtaining their consent, the status of patient safety in the SCI department was assessed and the priority areas for patient safety were determined through collaboration with the staff and departmental officials. Both qualitative methods (semi-structured interviews, observations, group discussions) and quantitative methods (validated safety checklists and health ministry patient safety indicators)were used to identify the main challenges and priorities for patient safety in the SCI department. Qualitative content analysis (Granheim and Lundman, 2004) was utilized to analyze the qualitative data collected, while descriptive statistics tests (frequency, mean, and standard deviation) were used to analyze the quantitative data. The significance level was set at less than 0.05. The analysis was conducted using SPSS version 20. Based on the qualitative and quantitative data collected through a collaborative process and based on the department's needs, fall prevention emerged as a priority for the SCI department. Therefore, in the second phase of the study, the focus shifted towards implementing activities to improve the fall prevention program. Two cycles were carried out, following Cohen's model (2007), which involved action planning, changing performance, observation and evaluation, and feedback. Adherence to fall prevention measures, incidence of falls, and patient satisfaction with care were assessed. Participants were also asked to identify challenges and suggest solutions to reduce falls in patients. Based on their input and available resources, a fall prevention promotion program was formulated by the research team with active involvement from the medical care team. The operational plan designed by the medical care team was then implemented for three months.In the monitoring and observation phase after the implementation of the operational program, an evaluation was conducted through qualitative analysis of the therapeutic care team's opinions and a satisfaction questionnaire, as well as a checklist of fall prevention measures and the incidence of falls. For quantitative evaluation, paired t-tests were used to analyze pre- and post-program scores. Data were presented using means and standard deviations, with asignificance level of less than 0.05. Analysis was performed using SPSS version 20. In the feedback phase, issues and problems with program implementation were identified based on the effectiveness of the program, as perceived by the participants. Improvement strategies and methods were then determined for the next cycle based on the knowledge and experiencegained from previous stages. Subsequently, a new action plan was developed to address the identified problems, and the operational program was implemented for a period of three months with the inclusion of new changes. Finally, after discussing and reviewing the obtained results, new suggestions and solutions were proposed to advance the program.Results: This study revealed that among the patient safety guidelines, fall prevention emerged as the main priority in the SCI department of the rehabilitation hospital. Challenges in the fall prevention program included inadequate working conditions, professional competency gaps, lack of patient and caregiver awareness and involvement, and deficiencies in fall prevention policies/procedures. Through both quantitative and qualitative stages and in accordance with an action research approach, a fall prevention program was designed and developed throughfour main strategies and ten activities. The activities were organized to enhance professional competency, increase patient and caregiver knowledge and involvement, improve fall prevention policies/procedures, and effectively manage the work environment. The mean and standard deviation of adherence to fall prevention measures, patient satisfaction with care, and the percentage of falls (based on occupied bed days) in the study were 3.81 ± 9.66, 81.18 ± 40.75, and 5, respectively, before the changes, and 13.4 ± 13.18, 10.48 ± 50.90, and 3.6, respectively, after the changes (p < 0.001).Conclusion: This study demonstrated that the designed program, through the development of professional competency, improvement of interdisciplinary interactions, provision of motivational mechanisms, and implementation of educational courses for patients and their companions, as well as environmental changes, led to the execution of necessary and appropriate fall prevention measures in the SCI department. The sustainability of this program requires effective health system policies and planning, which will undoubtedly enhance patient safety and improve the quality of care. Further studies using quantitative and qualitative methods are recommended to test this program in other rehabilitation hospitals and care centersfor vulnerable populations.Key words: Patient safety, fall, hospital, rehabilitation, spinal cord injury patients, participatory action research