کلیباسیلوز شایعترین بیماری باکتریایی صنعت طیور در سراسر جهان است که خسارات اقتصادی جبرانناپذیری را به همراه دارد. این بیماری هر ساله در کشور ما به کرّات دیده میشود. عامل این بیماری، باکتریای از خانوادهی انتروباکتریاسه به نام اشریشیا کلی یا ای.کلای است. اشریشیا کلی بخشی از فلور طبیعی رودهی همهی حیوانات خونگرم و البته طیور است. معمولاً از آنتیبیوتیکها برای کنترل کلیباسیلوز در طیور استفاده میشود. اما به دلیل استفادهی مکرر و افزایش مقاومت آنتیبیوتیکی در سالهای اخیر، کنترل و درمان این بیماری با چالشهای زیادی مواجه شده است. پیشگیری بهترین راه برای کنترل این بیماری است؛ استفاده از واکسن و واکسیناسیون در کنار سایر روشهای پیشگیری (توجه به مدیریت اصلاح نژاد، اصول بهداشتی و ...) نه تنها میتواند در کنترل و پیشگیری مؤثر باشد، بلکه منجر به کاهش مقاومت آنتیبیوتیکی نیز میشود. هیچ ایمنی متقاطعی بین سویههای اشریشیا کلی بیماریزای پرندگان (APEC) وجود ندارد. اگر واکسنی بتواند موجب ایجاد ایمنی متقاطع شود، نقش کلیدی در پیشگیری از کلیباسیلوز خواهد داشت. هدف از این مطالعه، بررسی ایمنیزایی واکسن کشته شدهی تریوالان کلیباسیلوز پرندگان که شامل سویههای O2:K1، O1:K1 و O78:K80 میباشد، در برابر جدایهای ازAPEC است. هشتاد جوجهی گوشتی 8 روزه از سویهی Cobb 500®، به 4 گروه تقسیم شدند که هر گروه دارای چهار زیر گروه بود. در 10 روزگی، دو گروه به عنوان گروه درمان، واکسن تریوالان کلیباسیلوز را به صورت زیرجلدی دریافت کردند؛ دو گروه دیگر به عنوان گروه شاهد، به جای واکسن، نرمال سالین دریافت کردند. در 35 روزگی، یک گروه درمان و یک گروه کنترل با جدایهی اشریشیا کلی به صورت داخل نایی چالش داده شدند. برای بررسی ایمنیزایی واکسن، علائم بالینی و ضایعات ماکروسکوپی، جداسازی و شناسایی اشریشیا کلی، میزان تلفات، میزان غذای دریافتی، نرخ رشد هفتگی، ضریب تبدیل غذایی و تیتر آنتیبادی علیه آنتیژنهای سوماتیک سویههای واکسن و جدایهی مورد استفاده برای چالش ارزیابی شد. نتایج نشان داد که از 18 روز پس از واکسیناسیون تا روز 42 پرورش، تیتر آنتیژنهای O سروگروپهای واکسن در گروههای واکسینه، به طور معنیداری بیشتر از گروههای غیر واکسینه بود (P<0.05). اما چالش انجام گرفته نتوانست تیتر آنتیبادی بر علیه آنتیژن O جدایهی اشریشیا کلی را در گروه کنترل چالش داده شده، افزایش دهد. علیرغم اینکه قبل از چالش، گروه غیر واکسینه عملکرد بهتری (نرخ رشد و FCR) نسبت به گروه واکسینه داشت، اما پس از چالش، گروه واکسینهی چالش داده شده دارای عملکرد بهتری بود؛ اما تفاوت معنیداری در میانگین مصرف دان، میانگین نرخ رشد و میانگین ضریب تبدیل غذایی بین گروههای درمان و کنترل وجود نداشت (P>0.05). به دنبال چالش، جوجهها، به ویژه در گروه غیر واکسینهی چالش داده شده، دورهای از بیحالی و سستی، مدفوع سبز رنگ و افزایش ترشحات چشمی را نشان دادند. در نتیجه، در این مطالعه نقش ایمنیزایی واکسن تریوالان کلیباسیلوز در برابر جدایهی اشریشیا کلی مشخص نشد و نیاز به مطالعهی بیشتری میباشد.
AbstractColibacillosis is the most common bacterial disease in the poultry industry worldwide, which causes significant economic losses. This disease is seen frequently in our country every year. The cause of this disease is a bacterium from the Enterobacteriaceae family called Escherichia coli or E. coli. Escherichia coli is part of the natural intestinal flora of all warm-blooded animals and, of course, poultry. Antibiotics are usually used to control colibacillosis in poultry. But due to the frequent use and antibiotic resistance in recent years, the control and treatment of this disease has faced many challenges. Prevention is the best way to control this disease. The use of vaccines and vaccination, along with other prevention methods (attention to breeding management, hygienic principles, etc.) can not only be effective in control and prevention, but also lead to the reduction of antibiotic resistance. There is no cross immunity between strains of avian pathogenic Escherichia coli (APEC). If a vaccine induces cross immunity, it will play a key role in prevention of colibacillosis. The purpose of this study is to investigate the immunogenicity of an inactivated trivalent avian colibacillosis vaccine, including O2:K1, O1:K1, and O78:K80 strains, against an isolate of APEC. Eighty 8-day old broilers, Cobb 500®, were divided into 4 groups, each group had four subgroups; two groups received the trivalent colibacillosis vaccine subcutaneously as treatment groups, and two other groups, as control groups, received normal saline instead of vaccine at 10 days. At 35 days, one treatment group and one control group were challenged with the E.coli isolate intratracheally. To evaluate the immunogenicity of the vaccine, clinical signs and gross lesions, isolation and identification of E.coli, mortality rate, amount of food intake, weekly growth rate, food conversion ratio and antibody titers against somatic antigens of the vaccine strains and the isolate used for the challenge were recorded. The results indicated that titers to O antigens of the vaccine serogroups in the vaccinated groups were significantly higher than the non-vaccinated groups after 18 days post-vaccination to 42 days (P<0.05); but the challenge could not increase the antibody titers to O antigens of the isolate in the challenged control group. Despite the better performance (growth rate and FCR) of the non-vaccinated group before the challenge, after the challenge, the challenged vaccinated group had better performance than the challenged non-vaccinated group, but there were no significant differences in mean feed intake, mean growth rate, and mean FCR between treatment and control groups (P>0.05). Subsequent to the challenge, chickens, especially in the challenged non-vaccinated group, displayed a period of lethargy and listlessness, green feces and increasing eye secretions. In conclusion, in this study, the immunogenic role of the trivalent colibacillosis vaccine against the E.coli isolate was not determined, and more study is needed.
Clinical Evaluation of Immunity of a Trivalent Avian Colibacillosis Vaccine Against an avian pathogenic E.coli isolate