عنوان

بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر مؤلفه‌های صمیمیت زوجینی بر اساس مدل باگاروزی

پ۲۴۱۰۶

per

بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر مؤلفه‌های صمیمیت زوجینی بر اساس مدل باگاروزی

زهرا زبردست

پردیس دانشگاه تبریز

۱۳۹۹

۱۳۷ص.

سی دی

کارشناسی ارشد

روانشناسی بالینی

۱۳۹۹/۱۱/۲۹

هدف کلی این تحقیق، بررسی اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر مؤلفه‌های صمیمیت زوجینی بر اساس مدل باگاروزی بود. تحقیق، به لحاظ ماهیت و محتوای کاری، از نوع شبه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه زوجین شهر تبریز تشکیل می‌دادند که مدت ازدواج آن‌ها 2 تا 5 سال بوده و سن زوجین در محدوده 25 تا 40 سال باشد. از بین زوجین شهر تبریز حجم نمونه برابر 20 زوج (40 نفر) بود که به صورت تصادفی در دو گروه 10 زوجی یا 20 نفره کنترل و آزمایش تقسیم شد. برای انتخاب نمونه‌ها از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه صمیمیت باگاروزی (2001) استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای آزمون فرضیه‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر افزایش صمیمیت زوجینی و مولفه‌های صمیمیت عاطفی، صمیمیت روان‌شناختی، صمیمیت عقلانی، صمیمیت جنسی، صمیمیت بدنی و صمیمیت معنوی زوجین شهر تبریز تأثیر معنی‌داری دارد. ولی آموزش مثبت اندیشی بر صمیمیت زیباشناختی زوجین و صمیمیت اجتماعی-تفریحی تأثیر معناداری ندارد

The overall purpose of this study was to investigate the effectiveness of positive thinkingtraining on the components of marital intimacy based on the Bagarozi model. The research, interms of nature and content of the work, was quasi-experimental with a control andexperimental group. The statistical population of this study consisted of all couples in Tabrizwhose marriage period was 2 to 5 years and the age of the couple was in the range of 25 to 40years. Among the couples in Tabriz, the sample size was 20 couples (40 people) which wasrandomly divided into two groups of 10 couples or 20 people control and experiment.Available sampling method was used to select the samples. The Bagarozi IntimacyQuestionnaire (2001) was used to collect data. Kolmogorov-Smirnov test was used to evaluatethe normality of the distribution of variables and analysis of covariance was used to test thehypotheses. The results showed that positive thinking training has a significant effect onincreasing marital intimacy and the components of emotional intimacy, psychologicalintimacy, rational intimacy, sexual intimacy, physical intimacy and spiritual intimacy ofTabriz couples. But teaching positive thinking does not have a significant effect on aestheticintimacy of couples and socio-recreational intimacy.

Evaluation of the effectiveness of positive thinking training on the components of marital intimacy based on the Bagarozi model

زبردست

‏ زهرا

تهيه کننده

بیرامی

هاشمی

‏ منصور

‏ تورج

استاد راهنما

استاد مشاور

‏ تبریز