پیش بینی خطرپذیری براساس مدل سه بخشی سایکوپاتیک، خودتنظیمی و هیجان خواهی در بین دانشجویان دانشگاه تبریز
لیلا ابراهیم پور
علوم تربیتی و روانشناسی
۱۳۹۹
۱۵۷ص.
سی دی
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خطرپذیری، مدل سه بخشی سایکوپاتیک، خودتنظیمی و هیجان خواهی در دانشجویان دانشگاه تبریز صورت گرفت. این پژوهش از جمله طرح های توصیفی_ همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 99-98 بودند که از بین آنها تعداد 340 نفر به صورت تصادفی بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی، مقیاس سه بخشی سایکوپاتی، پرسشنامه تنظیم هیجان گراس و جان، پرسشنامه توانایی های شناختی نجاتی و مقیاس هیجان خواهی زاکرمن است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی شامل میانگین، انحراف معیار، کجی و کشیدگی، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به وسیله نرم افزار SPSS انجام گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین ابعاد سایکوپاتی(پستی، تهور و بازداری زدایی) و خطرپذیری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین نمره کل سایکوپاتی و خطرپذیری نیز رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد.بین بعد هیجانی و شناختی خودتنظیمی و خطرپذیری نیز رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و فقط بعد شناختی خودتنظیمی توان پیش بینی خطرپذیری را دارد. همچنین بین مؤلفه های هیجان خواهی( بازداری زدایی، تنوع طلبی، ماجراجویی و تجربه طلبی) و خطرپذیری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین نمره کل هیجان خواهی و خطرپذیری نیز رابطه مثبت و معنی داری یافت شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که مدل سه بخش سایکوپاتی و هیجان خواهی به عنوان عوامل خطر برای گرایش و انجام رفتارهای پرخطر درنظر گرفته می شوند؛ در حالیکه خودتنظیمی شناختی و هیجانی به عنوان یک عامل بازدارنده در خطرپذیری هستند. همچنین با توجه به اینکه هر سه متغییر پیش بین توان پیش بینی خطرپذیری را دارند، لذا در موقعیت های بالینی توجه به این متغیرها در راستای پیشگیری از انجام رفتارهای پرخطر، می توانند مفید باشند.
کارشناسی ارشد
روان شناسی بالینی
۱۳۹۹/۰۷/۱۲
Prediction of Risk taking Based on Triarchic Model of Psychopathy Self-regulation and Sensation seeking in Tabriz university Students