بررسی مبانی فلسفی حقوق بشر از دیدگاه علامه محمد تقی جعفری و آیت الله عبدالله جوادی آملی
بهروز عابدین پور چوان
الهیات و علوم اسلامی
۱۳۹۶
۱۴۴ص.
سی دی
کارشناسی ارشد
الهیات و معارف اسلامی- فلسفه و کلام اسلامی
۱۳۹۶/۱۱/۱۸
حقوق بشر مجموعهاي از مفاهيم، مباني و قواعد و قوانيني هستند که مستقل از ديگر حوزههاي معرفتي می باشند. اين حقوق به لحاظ معرفتي و منطقي متأخر از برخي معارف و متقدم بر بخشی ديگرند، که از جمله آنها منابع و مباني ای که در حقوق بشر از آنها استفاده ميکنند. منابع حقوق بشر اموري هستند که اصول و قواعد حقوق از آنها اتخاذ ميشوند. مثل عقل. و مباني حقوق بشر نیز مجموعه اصول و قواعدي اند که از آن منابع استفاده ميکنند. مثل اصولي که در باب عدالت، آزادي، مالکيت، و سعادت انسان مطرح ميشوند و در سلسله منطقي مفاهيم، مباني، اصول و قواعد و منابع حقوقي، متوقف بر مبادي و پايههاي اعتقادي هستند، و مبادي و پايههاي اعتقادي در سه قلمرو هستي شناسي، انسان شناسي و معرفت شناسي حضور دارند.
Human rights are a set of concepts, principles, rules, and laws that are independent of other areas of knowledge. These rights are, in the epistemic and rational sense, the last of some of the teachings and the preceding ones, among which are the sources and foundations used in human rights. Human rights sources are the things in which the principles and rules of law are adopted. Like wisdom And the principles of human rights are a set of principles and rules that use those resources. Like the principles of justice, liberty, ownership, and human prosperity, and in the logical chain of concepts, principles, principles, rules, and sources of law, they are stopped by the principles and principles of belief, and the principles and principles of belief in the three domains of ontology, Anthropology and epistemology
Investigating the Philosophical Foundations of Human Rights in the Viewpoint of Allamah Mohammad Taghi Jafari and Ayatollah Abdollah Javadi Amoli