تحلیل الگوهای فضایی حواشی شهری(مطالعه موردی شهر تبریز)
/فریدون بابایی اقدم
تبریز:دانشگاه تبریز
۲۱۲ ص
فاقد سی دی
جدول،عکس
چاپی
واژه نامه بصورت زیر نویس
کتابنامه ص.: ۱۹۲-۲۱۲
دکتری
جغرافیا و برنامه ریزی شهری
تبریز:دانشگاه تبریز
حاشیه شهر، در کشورهای جهان سومی نظیر ایران، پیشانی فرایند چنگ اندازی شهر به زمین های اطراف می باشد .تغییرات سریع کاربری اراضی در این سیستم گذار و نیمه شهری، اغلب محققان امور شهری را دچار سردرگمی می نماید .حاشیه شهر، منطقه ای در حال گذار و نیمه شهری است که کاربری های ضد و نقیضی در مجاورت هم مکانیابی شده اند .متاسفانه، در جهت انطباق با چنین توسعه سریع منطقه گذار، بسیاری از مسائل شهری نظیر عدم تعادل کاربریها، کمبود خدمات و تاسیسات زیربنایی، ساخت و سازهای غیر مجاز و مسائل زیست محیطی نیز پدید می آید .لذا از این نظر حاشیه شهر را می توان مناطق مسئله دار نامید .هدف از این مطالعه، درک عوامل موثر در روند توسعه مناطق حاشیه شهری تبریز می باشد .در این رساله، منظور از حواشی شهری بخشهایی از شهر تبریز می باشند که در حد فاصل بین محدوده سال ۱۳۴۸ و۱۳۸۶ قرار گرفته اند .بدین ترتیب بعد کالبدی مفاهیم توسعه شهری و تبدیل کاربریها، مدنظر این رساله می باشد .این محدوده با استفاده از طرح جامع اول شهر و آخرین تصویر ماهواره ای شهر تبریز و نقشه کاربری اراضی طرح تفصیلی تبریز ترسیم گردیده است .روش تحقیق در این مقاله روش ترکیبی متکی بر روشهای تاریخی، توصیفی، همبستگی، علی- تطبیقی می باشد، لذا از هر دو متدولوژی اسنادی و میدانی استفاده شده است .عوامل موثر بر توسعه هر کدام از کاربری های اراضی موجود در حواشی شهر تبریز براساس ادبیات موضوعی، مشاهدات و مطالعات میدانی و نیز مصاحبه با مقامات و برنامه ریزان محلی، با استفاده از مدل DPSIR مورد شناسایی قرار گرفته و با استفاده از مدل کمی کلو- اس به پیش بینی الگوهای آتی کاربری اراضی در قالب ۲ سناریوی تغییرات آهسته و زیاد پرداخته شده است.