۲۱۳۴۶پ
per
بررسی تطبیقی صلاحیت ها و اختیارات فقها در قانون اساسی مشروطه و جمهوری اسلامی ایران
Comparative Study about the Authorities of Religious Jurisprudents in Iranian Constitution of ۱۹۰۶ and Constitution of Islamic Republic of Iran A
/آمنه خوش خو
: حقوق و علوم اجتماعی
، ۱۳۹۸
، افشاری
۱۳۴ص
چاپی - الکترونیکی
کارشناسی ارشد
علوم سیاسی گرایش علوم سیاسی
۱۳۹۸/۰۴/۰۳
تبریز
موضوع رهبری جامعه شیعی در دوران معاصر با قوت گرفتن جنبش های اسلامی در جهان اسلام پررنگ تر شده و شاید بتوان گفت علیرغم اشتراک در موضوع یکی از عوامل تفرقه و منازعه میان گروههای مختلف در داخل جوامع اسلامی بوده است .پیچیدگی این بحث زمانی بیشتر می شود که اندیشه حکومت اسلامی با مباحث روز دنیا و به ویژه مرزبندی های جدید دولت- ملت ، قومیتهای درون کشورهای اسلامی، امپریالیسم جهانی، تحولات مربوط به مدرنیته و سکولاریسم، ناسیونالیسم و هویت ملی ،جهانی شدن و کم رنگ شدن مرزهای ملی مواجه می گردد .اما آنگونه که می دانیم مسائل فوق در ایران از قرن ۱۹ به این سو با اتفاقاتی که در این برهه رخ داد از جمله نهضت مشروطه و در ادامه آن انقلاب اسلامی به گونه ای در قالب اندیشه و مفهوم ولایت فقیه انعکاس پیدا کرده است .ولایت فقیه به مثابه مفهومی مهم در قالب اندیشه سیاسی شیعه در قرن بیستم در قانون اساسی مشروطه خود را بصورت هیات نظار پنج نفره فقهای شیعه بر مصوبات مجلس شورای ملی و در قانون اساسی جمهوری اسلامی به مثابه رکن اصلی حاکمیت اسلامی نشان داده است .هدف این پژوهش این است که فرایند تحول مفهومی ولایت فقیه در اندیشه سیاسی شیعی را در دو قانون اساسی مشروطه و جمهوری اسلامی پیجویی نماید .مساله اصلی این است که این مفهوم چرا و چگونه در بستر تحولات فکری سیاسی جامعه ایرانی در قرن بیستم دچار تحول شده است؟ این مساله با بررسی آثار متفکران شیعه همچون شیخ فضل الله نوری، میرزای نائینی، و امام خمینی) ره (و همچنین قانون اساسی مشروطه و جمهوری اسلامی بررسی خواهد شد .فرضیه ای که در این پایان نامه در پاسخ به مسائل فوق ارائه شده است این است که قلمرو صلاحیت ها و اختیارات فقها در رابطه ی دین و سیاست در قانون اساسی مشروطه را می توان به صلاحیت ها و اختیارات صرفا نظارتی فقها در مورد عدم تخالف قوانین مصوب مجلس با قانون شرع و در قانون اساسی جمهوری اسلامی به صورت صلاحیت و اختیار نظارت، اجرا و تشخیص تعریف و تحریر نمود
The leadership issue of the Shia community has become more intense in contemporary era by strengthening the Islamic movements and it can be said that despite subscription to the topic this has been one of the factors of schism and conflict among various groups of Islamic societies. The complexity of this discussion increases when the thought of Islamic government is confronted with the modern debates and topics of the world and especially the new demarcation of the state-nation, ethnicity within Islamic countries, global imperialism, evolutions related to modernity and secularism, nationalism and national identity, globalization and fading the national borders. But as we know, from 19th century onwards with the events which happened at this time including constitutional movement and then, the Islamic Revolution the above matters and issues have been reflected in the form of the thought and concept of Velayat-e faqih in Iran. Velayat-e faqih as an important concept in the form of political thought of Shia in the 20th century in format of Constitution of constitutionalism has shown itself as a five-member supervisory board of Shia jurisprudents overseeing the approvals of National Assembly (Legislative Assembly) and in the form of the Constitution of Islamic Republic as the main pillar of Islamic sovereignty. The aim of this research is to follow up the conceptual evolution process of Velayat-e faqih in Shia political thought in Constitution of constitutionalism and Islamic Republic. The main issue is that why and how this concept has changed in the context of intellectual and political developments of Iranian society in the 20th century? This issue will be examined by reviewing the works of Shia thinkers like Sheikh Fazlollah Noori, Mirzaee Naini, and Imam Khomeini and also the Constitution of constitutionalism and Islamic Republic. The hypothesis presented here in response to the above issues is that the competences and jurisdiction and authority of jurisprudents in the relationship between religion and politics can be defined and redacted as a purely supervisory competences and jurisdiction and authority of jurisprudents in the case of non-disagreement of the laws and codes approved by the Assembly with Sharia law in the Constitution of constitutionalism and in the form of competence and eligibility and authority of supervision, execution and recognition in the Constitution of Islamic Republic
Comparative Study about the Authorities of Religious Jurisprudents in Iranian Constitution of ۱۹۰۶ and Constitution of Islamic Republic of Iran A
خوش خو، آمنه
Khoshkhoo, Ameneh
سیاه و سفید
نمایه‌سازی قبلی
