۲۰۷۴۲پ
per
بررسی جذب و زیست‌صفراهمی نسبی منگنز از منابع مختلف نانو، آلی و معدنی با استفاده از تکنیک قطعات وارونه روده و آزمایش رشد در جوجه های گوشتی
Evaluation of Absorption and Bioavailability of Manganese from Nano, Organic and Onorganic Sources of Manganese by In Vitro Everted Gut Sacs of Broilers Intestinal Segments and Chick Growth Assay
/فرزانه خاکپور ایرانی
: کشاورزی
، ۱۳۹۷
، میرزائی
۱۰۲ص
چاپی - الکترونیکی
دکتری
تغذیه دام گرایش تغذیه طیور
۱۳۹۷/۱۱/۰۸
تبریز
این تحقیق به منظور ارزیابی خصوصیات شیمیایی،کینتیک جذب و زیست‌صفراهمی نسبی منابع مختلف آلی، غیرآلی و نانو منگنز با استفاده از تکنیک قطعات وارونه شده روده و آزمایش رشد در قالب سه آزمایش در جوجه-های گوشتی انجام شد .منابع منگنز مورد مطالعه در این تحقیق، شامل منگنز-گلایسینات (۲۰ درصد منگنز (و منگنز-پروتئینات (۵/۱۵ درصد منگنز (به عنوان منابع آلی، سولفات منگنز (۳۲ درصد منگنز (و اکسید منگنز (۲۲ درصد منگنز (به عنوان منابع غیرآلی و FRA Easy Dry Mn (۵/۱۶ درصد منگنز (به عنوان منبع نانو منگنز بودند .در آزمایش اول، ارزیابی خصوصیات شیمیایی و حلالیت منابع مختلف منگنز نشان داد که میزان عنصر منگنز از ۵/۱۵ درصد در منگنز-پروتئینات تا ۳۲ درصد در سولفات منگنز متغیر بود .بررسی حلالیت منابع مختلف در حلال‌صهای آب مقطر دوبارتقطیر شده، اسید کلریدریک ۴/۰ درصد، اسید سیتریک ۲ درصد و آمونیوم سیترات خنثی نشان داد که میانگین حلالیت سولفات منگنز و اکسید منگنز در هر ۴ حلال به ترتیب بیشترین (۱۰۰ درصد (و کمترین (۰۴/۷۱ درصد (مقدار بود .در آزمایش دوم، ۱۵۰ قطعه جوجه خروس گوشتی راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی در ۵ تیمار و ۶ تکرار، به منظور ارزیابی کینتیک جذب منابع مختلف منگنز با استفاده از تکنیک قطعات وارونه شده روده به مدت ۲۸ روز در قفس پرورش یافتند .بدین منظور از روز ۱ تا ۲۱ با جیره‌صهای غذایی عادی از لحاظ مقدار منگنز (۶۵/۱۱۸ میلی‌صگرم منگنز در کیلوگرم جیره غذایی (و تنظیم شده براساس سطوح توصیه شده جداول برزیلی برای طیور و خوک تغذیه شدند و از روز ۲۲ به مدت یک هفته به منظور تخلیه ذخایر منگنز بدن جوجه‌صهای گوشتی با جیره غذایی فقیر از منگنز (۳۵/۱۹ میلی‌صگرم منگنز در کیلوگرم جیره غذایی (پرورش یافتند .در روز۲۸ ام یک پرنده از هر تکرار انتخاب و تکنیک قطعات وارونه شده روده انجام گرفت .نتایج حاصل نشان داد جذب تمام منابع منگنز در قطعات وارونه شده ایلئوم به طور معنی‌صداری بیشتر از قطعات وارونه شده دوازدهه و ژژنوم می‌صباشد .(۰۵/۰>P) در دوازدهه جذب منگنز تحت تأثیر منابع مختلف منگنز قرار گرفت (۰۵/۰>P) و نانو منگنز و اکسید منگنز به ترتیب بیشترین و کمترین میزان جذب را داشتند .در ژژنوم نیز نانو منگنز و منگنز-گلایسینات بیشترین و اکسید منگنز کمترین درصد جذب منگنز را نشان داد .در ایلئوم نیز درصد جذب منگنز از منگنز-گلایسینات بیشتر از سایر منابع بود .(۰۵/۰>P) در بین منابع آلی و غیرآلی به ترتیب منگنز-گلایسینات و سولفات منگنز بیشترین میزان جذب منگنز را داشتند .در آزمایش سوم، زیست‌صفراهمی نسبی منگنز-گلایسینات، سولفات منگنز و نانو منگنز براساس عملکرد رشد و غلظت منگنز استخوان درشت‌صنی، قلب و صفرا مورد بررسی قرار گرفت .بدین منظور، سطوح و منابع مختلف منگنز براساس جیره‌صهای عملی برپایه ذرت-کنجاله سویا در قالب ۹ جیره غذایی و یک جیره غذایی پایه فقیر از منگنز با ۵ تکرار ۵ قطعه‌صای در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل شامل اثرات اصلی منابع) شامل منگنز-گلایسینات، سولفات منگنز و نانو منگنز (و سطوح مختلف منگنز) شامل۴۰ ، ۱۰۰ و ۱۶۰ میلی‌صگرم در کیلوگرم جیره غذایی (به تغذیه ۲۵۰ قطعه جوجه گوشتی جنس نر سویه راس ۳۰۸ از سن ۸ تا ۲۸ روزگی رسید .زیست-فراهمی نسبی منگنز با در نطر گرفتن سولفات منگنز به عنوان منبع استاندارد با استفاده از روش رگرسیون خطی چندگانه و نسبت شیب محاسبه شد .نتایج این آزمایش نشان داد که منابع و سطوح مختلف منگنز بر مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک جوجه‌صهای گوشتی در هیچ‌صیک از دوره‌صهای آزمایشی اثر معنی-داری نداشت .(۰۵/۰P) و جوجه‌صهای گوشتی تغذیه شده با منگنز-گلایسینات، تراکم منگنز استخوان بالاتری نسبت به سایر منابع داشتند .با افزایش سطح منگنز از ۴۰ تا ۱۶۰ میلی‌صگرم منگنز در کیلوگرم جیره غذایی از هریک از منابع منگنز، تراکم منگنز استخوان افزایش یافت .(۰۵/۰>P) تراکم منگنز استخوان درشت‌صنی تحت تأثیر اثرات متقابل بین منابع و سطوح مختلف منگنز قرار گرفت (۰۵/۰>P) و جوجه‌صهای تغذیه شده با جیره‌صهای آزمایشی حاوی منگنز-گلایسینات با سطح ۱۶۰ میلی-گرم منگنز در کیلوگرم جیره غذایی دارای بالاترین و تیمار سولفات منگنز و نانو منگنز با سطح ۴۰ میلی‌صگرم منگنز در کیلوگرم جیره غذایی، حاوی کمترین تراکم منگنز استخوان بودند .جوجه‌صهای تغذیه شده با منبع منگنز-گلایسینات و نانو منگنز دارای بالاترین مقدار منگنز نسبت به سولفات منگنز بود .(۰۵/۰>P) با افزایش سطح منگنز از تمام منابع آن، میزان منگنز بافت قلب نیز افزایش یافت .مکمل‌صسازی جیره جوجه‌صهای گوشتی با منابع مختلف منگنز در مقایسه با تیمار شاهد، دفع منگنز از طریق صفرا را افزایش داد، اما بین منابع مختلف تفاوت آماری معنی‌صداری در افزایش غلظت منگنز صفراوی مشاهده نشد .(۱/۰P) زیست‌صفراهمی نسبی منگنز-گلایسینات و نانو منگنز نسبت به سولفات منگنز به عنوان منبع استاندارد براساس تراکم منگنز استخوان درشت‌صنی و بافت قلب به ترتیب ۷۰/۱۶۸ ، ۶۲/۱۱۷ و ۵۸/۱۲۶ ، ۲۵/۱۲۰درصد بود
This study was conducted to evaluate the chemical characteristics, kinetics of Manganese (Mn) absorption and relative bioavailability of different organic, inorganic and nano Mn sources using intestinal everted gut sac technique and growth assay in three experiments in broiler chicks. Mn sources included Mn-Glycinate (20 Mn) and Mn-Proteinate (15.5 Mn) as organic sources, Mn-Sulphate (32 Mn) and Mn-Oxide (22 Mn) as inorganic sources and FRA Easy Dry Mn (16.5 Mn) as a nano source of Mn. In the experiment 1, evaluation of chemical characteristics and solubility of different sources of Mn, showed that Mn content varied from 15.5 in Mn-Proteinate to 32 in Mn-Sulfate. Solubility study of different sources in deionized water, 0.4 hydrochloric acid, 2 citric acid and neutral ammonium citrate showed that the average solubility of Mn-sulfate and Mn-Oxide in each of the 4 solvents was the highest (100 ) and the lowest (71.04 ), respectively. In experiment 2, a total of 150 one-day-old male Ross (308) broiler chicks were used in a completely randomized design in 5 treatments and 6 replicates, to evaluate the effect of Mn sources on the intestinal absorption of Mn by everted gut sacs technique for 28 days in cages. For this aim, all birds received a corn-soybean meal diet (118.65 mg of Mn/kg of diet) formulated according to nutrients recommended by the Brazilian tables for poultry and swine from d 1 to 21 and a basal corn-soybean meal diet (19.35 mg of Mn/kg of diet) for 1 week from d 21 to deplete the body Mn stores. On d 28, one chick was selected from each replicate and the everted gut sac technique was done. The results showed that the uptake percentages of Mn by ileal sacs had a significant difference with those by duodenal and jejunal sacs for all the Mn sources (P<0.05). In duodenal sacs, Mn uptake was affected by Mn sources (P<0.05) and the uptake percentages of Mn as Nano-Mn and Mn-Oxide were the highest and the lowest among them, respectively. In jejunal sacs, the absorption percentages of Mn as Nano-Mn and Mn-Glycinate had the highest and Mn-oxide had the lowest absorption. In ileal sacs, Mn as Mn-Glycinate was absorbed more efficiently (P<0.05) than Mn from other sources. Amoung organic and inorganic sources, Mn-Glycinate and Mn-sulfate had the higher Mn absorption, respectively. In experiment 3, the relative bioavailability of Mn-Glycinate, Mn-Sulfate and Nano-Mn was evaluated based on growth performance and Mn concentration of tibia, heart and bile. For this aim, different levels and sources of Mn based on practical corn-soybean meal based diets in the form of 9 diets and a basal diet with 5 replicates of 5 chicks in completely randomized design at factorial arrangement of treatments including main effects of sources (Mn-Glycinate, Mn-Sulfate and Nano-Mn) and different levels of Mn (40, 100 and 160 mg/kg diet) fed to 250 male-Ross (308) broiler chicks from d 8 to 28. Mn relative bioavailability was determined using MnSO4 as a standard source by multiple linear regression and slope ratio methodologies. The results of this experiment showed that different sources and levels of Mn did not have a significant effect on feed consumption, body weight gain and feed conversion ratio in broiler chicks in all experimental period (P>0.05). Dietary supplementation of Mn increased significantly bone Mn (P<0.05) and broiler chickens fed Mn-Glycinate had higher bone Mn concentrations than other sources. Increasing supplemental Mn from 40 to 160 mg Mn per kg of diet from each Mn source, increased bone Mn concentration (P<0.05). Bone Mn concentration was affected by interactions between different sources and levels of Mn (P<0.05) and chicks fed the experimental diets containing Mn-Glycinate at 160 mg Mn/kg and Mn-Sulfate and Nano-Mn at 40 mg Mn/kg diet had the highest and lowest bone Mn concentration, respectively. The chicks fed Mn-Glycinate and Nano-Mn had the highest Mn concentration compared to Mn-Sulfate (P<0.05). With increasing levels of Mn from all sources, the amount of Mn in the heart also increased. Dietary supplementation of Mn from different sources in comparision to control treatment, increased biliary excretion of Mn, but there was no significant differences between different sources (P>0.1). As Mn levels increased, biliary mn excretion increased (P<0.05). The relative bioavailability of Mn-Glycinate and Nano-Mn based on tibia and heart Mn concentration were 168.67, 117.62 and 126.58, and 120.25 , respectively in comparision to Mn-Sulfate as a standard source
Evaluation of Absorption and Bioavailability of Manganese from Nano, Organic and Onorganic Sources of Manganese by In Vitro Everted Gut Sacs of Broilers Intestinal Segments and Chick Growth Assay
خاکپور ایرانی، فرزانه
Khakpour Irani, Farzaneh
جانمحمدی، حسین، استاد راهنما
کیانفر، روح اله، استاد مشاور
صحرائی، محمود، استاد مشاور
سیاه و سفید
نمایه‌سازی قبلی
