۱۸۹۵۱پ
per
بررسی مرور زمان اسناد تجاری در حقوق ایران و اسناد بین الملل
/ساغر محمدیان
: حقوق و علوم اجتماعی
، ۱۳۹۶
، افشار
چاپی
کارشناسی ارشد
حقوق خصوصی
۱۳۹۶/۰۶/۱۵
تبریز
مرور زمان در امور مدنی عبارت از گذشتن مدتی است که پس از آن شخص، مالک چیزی می گردد یا حقی ساقط می شود یا دعوایی در دادگاه شنیده نمی شود .مرور زمان که در قانون آیین دادرسی مدنی سابق ایران پیش بینی شده بود از نوع مرور زمان عدم استماع دعوا به شمارمی آمد که در صورت ایراد خوانده ی دعوا، دادگاه از رسیدگی به دعوا خودداری می کرد .و اگر خوانده ایراد نمی کرد دادگاه مکلف بود به دعوا رسیدگی کرده و حکم صادر نماید.که قانون مزبور در تاریخ ۱۳۶۱ از طرف شورای نگهبان قانون اساسی غیرشرعی اعلام شد .یکی از مباحث مهم اسناد تجاری در حقوق تجارت ایران و نیز اسناد بین المللی، مسئله ی مرور زمان است .اهمیت این مسئله در حقوق ایران بیش از اسناد بین المللی می باشد زیرا قانون گذار ایران مرور زمان را با تصویب قانون مدنی در مورخه ۱۱/۲۱ /۱۳۰۶ و تیرماه ۱۳۰۸ و نیز تصویب مواد ۷۳۱ تا ۷۳۹ قانون آیین دادرسی مدنی پذیرفته بود ولی با تحولات سال ۱۳۵۷، مرورزمان در حقوق مدنی به دلیل مخالفت با شرع کنارگذاشته شد هر چند مرور زمان طبق تفسیر مذکور و آیین دادرسی مزبور منسوخ گردید ولی در قانون تجارت ایران مسئله مرور زمان در اسناد تجاری هنوز به قوت خود باقی است و بقای مرور زمان در اسناد تجاری مطابق با برخی اسناد بین المللی می باشد .هدف از این پایان نامه برجسته کردن بقای نهاد مرور زمان در نظام حقوقی ایران و انطباق آن با اسنادبین المللی می باشد و سعی شده است با مراجعه به منابع حقوقی و اسنادبین المللی ونظرات حقوقدانان و بررسی مواد مختلف راجع به مرور زمان در حقوق ایران و راجع به اسناد تجاری جمع آوری و تحلیل و تبیین گردد و راهکارهایی در این زمینه ارائه شود
Time lapse or prescription in civil affairs is to pass a period of time which after that a person owns something or a right will be waived or a lawsuit will not heard in the court. Time lapse which was anticipated in the former civil procedure law of Iran was considered as a time lapse type of the lack of hearing a case which providing the objection of lawsuit defendant, the court refused to examine the lawsuit. And if the defendant did not make an objection the court was obliged to examine and investigate the lawsuit and renders a judgment despite the fact that the above law was declared non-religious on behalf of the Guardian Council of the Constitution on 1361. And lapse of time or prescription one of the topics of commercial papers of Iranian trade law and also international documents is the issue of commercial papers prescription or time lapse. The importance of this issue in Iranian law is more than international documents because Iranian legislator accepted the lapse of time or prescription by ratifying civil law in 1306/11/21 (1928/2/11) and July of 1929 and also accepted the approval of articles 731 to 739 from civil procedure law but with the evolutions of 1357 (1978), the lapse of time in civil law because of opposition to Sharia (religion) set aside, though the lapse of time or prescription be abolished according to the above interpretation and the aforementioned procedure but in Iranian trade law the lapse of time or prescription subject in commercial papers still is in its power and the lapse of time survival in commercial papers is in accordance with some international documents. The aim of this thesis is to highlight the survival of time lapse or prescription subject in Iran's legal system and its adaptation with international documents and we have tried to collect, analyze and explain by referring to legal sources and international documents and the opinions of jurists and evaluation of various articles on the lapse of time or prescription in Iranian law and about commercial papers and some solutions be presented in this field
محمدیان، ساغر
باقری اصل، حیدر، استاد راهنما
شعاریان، ابراهیم، استاد مشاور
نمایه‌سازی قبلی
