هدف از این مطالعه بررسی همگرایی توزیع درآمد بین استانهای ایران طی دوره زمانی۱۳۷۹ - ۱۳۹۴میباشد .با توجه به وجود اختلاف فاحش بین مناطق شهری و روستایی، همگرایی توزیع درآمد در هر یک از مناطق فوق جداگانه بررسی گردید .جهت بررسی همگرایی از روشهای مقطعی و GMM استفاده گردید که نتایج بیانگر آن است که فرضیه صفر مبنی بر وجود همگرایی توزیع درآمد در هر دو منطقه شهری و روستایی رد نمیشود و هر دوی مناطق همگرا میباشند .با این حال سرعت همگرایی در هر دو مناطق یکسان نبوده و مناطق شهری نسبت به مناطق روستایی با سرعت بیشتری همگرا میشوند .در این راستا لازم است که با شناخت عوامل موثر بر همگرایی توزیع درآمد، احتمال وقوع همگرایی را افزایش داد .بدین ترتیب کاهش نابرابری منطقهای، به طوری که هر منطقه فراخور نیازها و استعداد خود، سرمایه و امکانات لازم را در دسترس داشته باشد، می تواند احتمال همگرایی نابرابری یا توزیع درآمد را افزایش دهد
The purpose of this study was to investigate the convergence in income distribution index among provinces of Iran during the period of 2000-2015. Due to the significant difference between urban and rural areas, convergence in income distribution in each of the above areas was separately investigated. GMM and cross-sectional methods were used to investigate convergence and the results indicate that the zero hypothesis on the convergence of income distribution in both urban and rural areas is not rejected and both regions are convergent. However the convergence rate is not the same in both regions and urban areas converge more rapidly than rural areas. In this regard, it is necessary to increase the likelihood of convergence by recognizing the factors affecting the convergence in income distribution index. In this way, redusing regional inequality so that each region has access to its own needs and talent, capital and facilities, can increase the probability of convergence of inequality or distribution of income