بررسی شیوههای غیر قضایی حل و فصل اختلافات در قراردادهای اداری
/سمانه قدیمی
: حقوق و علوم اجتماعی
، ۱۳۹۵
، افشاری
چاپی
کارشناسی ارشد
حقوق
۱۳۹۶/۰۲/۲۷
تبریز
قراردادهای اداری وسیلهصای مؤثر برای اداره و بهرهصبرداری از منابع عمومی، مدیریت خدمات عمومی و تأمین رفاه اجتماعی، از طریق واگذاری امور به مردم و مبتنی بر رضایت و مشارکت مردم است .در کنار این مطلب باید اذعان داشت :در قراردادهای اداری نیز همانند هر قرارداد دیگری، این امکان وجود دارد که مسائلی مورد اختلاف طرفین قرار گیرد در نتیجه چگونگی حل اختلاف از مسائل قابل توجه در این نوع از قراردادها است که در کتب مرتبط با حقوق اداری کمتر به آن پرداختهصاند .روشصهایی که برای رفع اختلافات قراردادهای اداری کاربرد دارند از دو حال خارج نیستند، این روشصها یا به صورت قضایی میصباشند و یا غیر قضایی .در ایران روش قضایی مورد استفاده برای رفع اختلافات قراردادهای اداری صرفا دادگاهصهای دادگستری است .اما روش دوم که محور اصلی پژوهش حاضر را تشکیل میصدهد، استفاده از شیوهصهای غیر قضایی برای رفع اختلافات ناشی از قراردادهای مذکور میصباشد که با توجه به تراکم کار در دادگاهصهای دادگستری و تبعات ناشی از آن و مزایایی که حل اختلاف در خارج از دادگاهصها برای طرفین قراردادهای اداری، ازجمله دولت در بر دارد، سبب رونق بیش از پیش این شیوهصها گردیده است .در شیوهصهای مذکور اختلافات در خارج از دادگاهصها به صورت دوستانه، خصوصی و محرمانه حل و فصل میصگردند و تشریفات انعطاف-ناپذیر قضایی در آنصها اعمال نمیصشود و این خود طرفین هستند که با کمک شخص ثالث بیصطرف، چگونگی حل و فصل اختلاف را معین میصسازند .از جمله شیوهصهای غیر قضایی که جهت رفع اختلافات قراردادهای اداری به کار برده میصشوند، میصتوان به داوری میانجیگری سازش کارشناسی مذاکره و هیأتصهای حل اختلاف اشاره کرد، که در پژوهش حاضر به بررسی هریک پرداخته شده است .در این پژوهش تلاش شده تا با بررسی شیوهصهای غیر قضایی حل و فصل اختلافات و معرفی مزایای این شیوهصها راهی برای کاهش پروندهصهای ارجاعی به دادگاهصهای دادگستری در خصوص قراردادهای اداری و بهبود هرچه بیشتر روند حل اختلاف این نوع از قراردادها گشوده شود .ازجمله سؤالاتی که در پژوهش حاضر به آنها پاسخ داده شده است عبارتند از :شیوهصهای غیرص قضایی حل و فصل اختلافات کدامند و چه مراجعی برای رسیدگی به این امر صالح میصباشند؟ و اینکه علی رغم پیشصبینی شیوهصهای غیر قضایی حل و فصل اختلاف در قراردادهای اداری دادگاه میصتواند به اختلاف رسیدگی کند؟
inistrative contracts are effective means of both administration and utilization of public resources, public - services management, and providing social welfare through assigning the affairs to people based on people satisfaction and participation. In addition, it must be acknowledged that like any other contract, in administrative contracts, there may be some disputed issues between the parties; therefore, the quality of dispute resolution which has been less addressed in administrative law books, is a significant issue in such contracts. Dispute resolution procedures of administrative contracts are of two types: judicial and non judicial. In Iran, courts of justice is the judicial procedure adopted to resolve the disputes related to administrative contracts. However, non judicial procedure which is used to resolve the disputes caused by administrative contracts is the main objective of this study. Given the workload in courts and its consequences in addition to the advantages of out of courts dispute resolution for the parties such as government, the procedure has become much more common than ever. In non judicial procedure, disputes are resolved out of courts in a friendly, private, and confidential manner so that inflexible judicial procedures are not applied to them. With the help of a neutral third party, the parties themselves determine how to resolve disputes. Non judicial procedure includes arbitration, mediation, conciliation, expertise, negotiation, and dispute resolution boards, all of which are discussed in the present study. Investigating the non judicial procedure of dispute resolution and introducing its advantages, this study attempts to find a way to reduce court cases related to administrative contracts and improve the process of resolving disputes of this kind. Much effort has been made to answer such questions as: what are non judicial procedures of dispute resolution and which authorities are qualified to address them? Finally, are judicial courts qualified for dispute resolution while non judicial procedure has been foreseen as a means of dispute resolution in administrative contracts