عنوان

اثربخشی مداخله پذیرش و تعهد بر خودناتوان سازی، تعلل ورزی، درگیری و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه

پ۲۹۶۳۳

per

اثربخشی مداخله پذیرش و تعهد بر خودناتوان سازی، تعلل ورزی، درگیری و انگیزش تحصیلی در دانش آموزان دختر متوسطه

فریبا اعتمادی علمداری

علوم تربیتی و روان¬شناسی

۱۴۰۲

۲۳۳ص.

سی دی

دکتری

روانشناسی تربیتی

۱۴۰۲/۰۶/۲۹

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی برنامه آموزش پذیرش و تعهد، بر میزان خود ناتوان سازی، تعلل ورزی تحصیلی، درگیری تحصیلی و انگیزش تحصیلی انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان دختر متوسطه اول شهر هادیشهر تشکیل می¬دادند. نمونه مورد نظر از طریق روش نمونه¬گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. از میان دانش آموزان دارای خودناتوان سازی و تعلل ورزی بالا و درگیری و انگیزش پایین، 40 نفر انتخاب و در دو گروه قرار گرفتند. از این 40 نفر، 20 نفر به طور تصادفی به عنوان گروه آزمایش و 20 نفر دیگر نیز به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه، هر هفته یک جلسه و هرجلسه به مدت یک ساعت تحت آموزش متغیر مستقل، قرار گرفتند و گروه گواه، آموزشی دریافت نکردند. متغیرهای وابسته با استفاده از پرسشنامه¬های خودناتوان سازی جونز و رودولت(1982)، تعلل ورزی نسخه دانش آموز سولومون و راث بلوم(1984)، درگیری تحصیلی شوفلی و بکر(2006) و انگیزش تحصیلی هارتر(2005) مورد اندازه¬گیری قرار گرفتند. بعد از ارائه برنامه آموزشی در 8 جلسه، از گروه¬ها پس¬آزمون به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در بخش کمی، نشان داد که بین گروه¬های آزمایش و کنترل در پس¬آزمون متغیرهای وابسته، تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین نتایج بیانگر اهمیت و اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد در افزایش درگیری و انگیزش تحصیلی و کاهش خودناتوان سازی و تعلل ورزی دانش‌آموزان است. در خصوص محدودیت¬های پژوهش و کاربردهای آن برای روان¬شناسان تربیتی بحث شده است.

The present study was conducted with the aim of evaluating the effectiveness of the acceptance and commitment training program on the level of self-handicapping, academic procrastination, academic engaemant and academic motivation. The research design was semi-experimental and pre-test-post-test with a control group. The statistical population of the research included of female students of the first secondary school in Hadishehr city. The target sample was selected by multi-stage cluster sampling method. Among the students with high self-handicapping, procrastination and low engaemant and academic motivation, 40 students were selected and placed in two groups. Out of these 40 people, 20 people were randomly selected as the experimental group and the other 20 people were selected as the control group. The experimental group received independent variable training for eight sessions, one session per week and each session for one hour, and the control group did not receive training. Dependent variables were measured using self-handicapping questionnaires of Jones and Rodolt (1982), procrastination of the student version of Solomon and Rothbloom (1984), academic involvement of Shufley and Becker (2006) and academic motivation of Harter (2005).After the educational program in 8 sessions, the groups were given a post-test. The results of the analysis of covariance in the quantitative part showed that there is a significant difference between the experimental and control groups in the post-test of the dependent variables. Therefore, the results show the importance and effectiveness of acceptance and commitment training in increasing academic engaement and motivation and reducing self-handicapping, procrastination of students. Limitations of research and implications for educational psychologists are discussed.

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Intervention on Self-Handicapping, Procrastination, Engagement and Academic Motivation in High School Female Students

اعتمادی علمداری،

فریبا ‏

تهیه کننده

‏بدری،

نعمتی،

واحدی،

رحیم‏

شهروز‏

شهرام‏

استاد راهنما

استاد مشاور

استاد مشاور

‏تبریز