فخرالدین حمزه بن علی ملک اسفراینی متخلص به آذری، شاعر و عارف و نویسنده پارسی گوی بنام شیعه در قرن نهم است. آذری از جوانی به شاعری پرداخت و شهرتی به دست آورد و مدتی در دربار تیموریان بود اما چندی بعد به تصوف روی آورد و نزد شیخ محی الدین توسی غزالی به مطالعه کتابهای حدیث پرداخت. وی در کار مدح به پایگاهی رسید که به او وعده ی ملک الشعرایی دادند. در همین زمان ناگهان دچار تغییر حال و دگرگونی شد و قدم در کوی فقر و عالم تحقیق گذارد و به تصوف روی آورد. آذری در اواخر عمر به منقبت پیامبر و خاندان عصمت و طهارت پرداخت. بیشتر اشعارش در مدح اولیا خدا، منقبت ائمه اطهار و خاندان پیامبر (ص) است. و علاوه بر آن جنبه عرفانی هم دارد. او عشق و ارادت و علاقهمندی او به مذهب شیعه را نشان میدهد. اعتقادش به مذهب شیعه اثنی عشری بر اشعارش حاکم شده و رنگ مذهبی در آنها دیده می شود. در این مقاله نوع نگاه آذری به مذهب شیعه و جهان بینی او که از اشعار او بر می آید. مورد بررسی قرار داده شده و به جایگاه پیامبر و ائمه اطهار در شعر او پرداخته شده است. این مقاله می تواند در زمینه های مختلف از جمله نوع نگاه به مذهب شییعه در قرن نهم کاربرد داشته باشد
نسرین توکلی
جایگاه پیامبر و ائمه اطهار در شعر شیخ آذری اسفراینی