منظور از همبستگی ملی، هماهنگی میان اجزای تشکیل دهنده کل نظام اجتماعی است. در جوامع سنتی، پیوندهای گوناگونی از قبیله تا مذهب و حکومت موجب همبستگی چامعه میشود، اما در عصر جدید* نوسازی و تحولات صنعتی، میان اجزای متجانس و همبسته قدیم ناهماهنگی به وجود آورده است. "شهر" پدیدهای چند وجهی و سیستمی است که از زیر سیستمهای مختلفی تشکیل شده است. بنابراین، هویت ناشی از آن ( هویت شهری) نیز باید هم در معنای عام آن و هم متکی بر عناصر ساختاری متشکله آن تعریف شود. در دوره معاصر که شهرها مهمترین مراکز تولید ثروت، علم و فناوری آموزش، فعالیتهای اقتصادی و فرهنگی و در مجموع، مهمترین خاستگاه تمدن نوین بشری است، " هویت شهری" از اهمیت فوقالعادهای برخوردار شده و از جمله مهمترین ابزارهای گروههای حاکم برای هدایت جامعه (شهری) در سمت وسوی دلخواه است. این امر مبین رابطه تنگاتنگ هویت، فرهنگ و قدرت میباشد. از جمله وظایف پژوهشگران این رشته و دیگر اندیشمندان، آن است که با هوشمندی، راهکارهای مقابله با فرهنگسازیها و جعل هویت شهری و ملی را یافته و مردم را به ارتقاء این معنا رهنمون گردند. معرفی خرده فرهنگهای موجود در جامعه، آگاهی بخشی به مردم در زمینههای فرهنگ ملی و حقوق شهروندی، تلاش برای تداومبخشی به خاطره جمعی، تجربهاندوزی و اتکاء به فرهنگ و هویت ملی، پیش زمینههایی در رهیافتهای فوق می باشند و نهایتا میتوان از افزایش قابلیتهای هویت شهری در همبستگی شهروندان بهره گرفت تا مبانی همبستگی اجتماعی تقویت شود.