دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
۷۶-۱۳۷۵
۳۶۸ ص
کتابنامه
دف پژوهش بررسی عملکرد سران خاندان صفوی در مسیر دستیابی به قدرت و سلطنت است. روش پژوهش کتابخانهای است. یافتهها نشان میدهد که ظهور دولت صفوی همراه دو پدیده اجتماعی و اعتقادی در ایران صورت گرفت، یعنی رشد تصوف و شیعی شدن آن. این دو پدیده را میتوان به علاقه و اعتقاد سران صفوی نسبت داد. تمایل به کسب قدرت سلطنت و افزودن آن به قدرت خانقاهی، باعث شد تا پیران طریقت صفوی در یک گردش حساب شده از سوی تسنن به تشیع بگروند و برای تثبیت و تحکیم آن به جهات مختلف قیام و حیات خود را جلوههای آسمانی و الهی بخشند. صفویان در ادامه فعالیتهای خود با بهرهگیری از احساسات مذهبی مردم از یک سو و سرسپردگی آنان به طریقت و شیوخ خانقاه از سوی دیگر، از خود مقامی فوق انسانی در اذهان پیروانشان بوجود آوردند. در زمان شاه اسمعیل، جنبه سیاسی قدرت رهبران صفوی بر جنبه معنوی آنان غلبه پیدا کرد و پس از آن نیز این دو بعد، به موازات یکدیگر و گاه با برتری و غلبه یکی بر دیگری ادامه یافت
نحوه تلفیق شریعت، طریقت و سلطنت از شیخ صفوی تا شاه اسمعیل اول