دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات و علوم انسانی
۷۴-۱۳۷۳
۴۲۰ ص
کتابنامه
دف پژوهش تحلیل افکار و اشعار سیف فرغانی است. روش پژوهش کتابخانهای است. یافتهها نشان میدهد که سیف فرغانی از برجستگان شعر سیاسی است. او شعر را نه برای مدح بلکه وسیلهای برای تبلیغ ارزشها میدانست. در زبان شعری سیف فرغانی چند ویژگی مهم موجود است. تصوف او عابدانه و عشق او عارفانه بوده است. وی اهل سنت و حنفی بوده است. اشعار او تعلیمی - اخلاقی است و پند در شعر او مضامین مختلف دارد. سیف در اشعار خود از قرآن اقتباس کرده و به احادیث اشاره دارد. کنایهها و تمثیلها در شعر او بررسی شدهاند. صور خیال در شعر سیف شامل تشبیه، استعاره، تمثیل، کنایه، مجاز، ایهام، تشخیص، اغراق و مراعاتالنظیر است. شعر سیف مشحون از اسطورههای گوناگون است. وی شاعری قصیدهسرا است. زبان شعر او منسجم و واژگانش وسیع است. در این رساله رنگ، انواع ترکیب، ردیف و ظرافتهای لفظی و معنوی شعرش بررسی شده است. سبک او سبک دوره عراقی است. ولی از نظر ادبی - فکری سبکی متفاوت دارد. وی از علوم مختلف اطلاع داشته است. در پژوهش حاضر واژههای نجومی، موسیقیایی و صوفیانه و همچنین عامیانههای او بررسی شده است
تحلیل افکار و اشعار سیف فرغانی (قرن هفتم و اوایل قرن هشتم)