تهیه نانوکامپوزیتهای زیست تخریبپذیر پلیاتیلن و بررسی خاصیت آنتی میکروبی و زیست تخریبپذیری آن
[پایاننامه]
/زهرا پژوه نیا
: مهندسی شیمی
، ۱۳۹۴
۸۳ ص
چاپی - الکترونیکی
کتابنامه در آخر پایان نامه
کارشناسی ارشد
صنایع غذایی
۱۳۹۴/۱۰/۰۰
صنعتی سهند
امروزه، مواد پلیمری مصنوعی بصورت گسترده در بیشتر زمینههای فعالیت انسانی مورد استفاده قرار گرفته است .مواد مصنوعی معمولا از پتروشیمی سرچشمه میگیرند و بیشتر آنها که توجه زیادی را جلب کردهاند زیستتخریبپذیر نمیباشند .با این حال منابع پتروشیمی محدود میباشند و توسعه استفاده از پلیمرهای زیستتخریب ناپذیر، باعث مشکلات جدی محیط زیستی شده است .در سالهای اخیر، تحقیقات زیادی درباره پلیمرهای زیستتخریبپذیر، بدلیل کاربردهای گسترده آنها در محیط زیست و پزشکی توجه زیادی را به خود جلب کرده است .در دو دهه اخیر، نشاسته بعنوان یک منبع ارزان و تجدیدشدنی، در پلاستیکهای زیست سازگار بعنوان پرکن مورد استفاده قرار گرفته است .پلی-اتیلن یکی از مواد تولید شده از پلیمرهای زیستتخریبناپذیر میباشد و انواع مختلفی از آن بصورت گسترده در زمینههای مختلف ازجمله کشاورزی و فیلمهای بستهبندی بکار گرفته میشوند .در میان پلیالفینها، پلیاتیلن دانسیته پایین (LDPE) بیشتر در معرض حمله میکروارگانیسمها در شرایط تعیین شده قرار گرفته است .پلیاتیلن دانسیته پایین (LDPE) استفاده گستردهای در تهیه مواد پلاستیکی در صنعت بستهبندی را به خود اختصاص داده است .موضوع اصلی در پایان نامه حاضر، تهیه نانوکامپوزیت بر پایه پلیاتیلن و نشاسته با خاصیت زیست تخریبپذیری بالا برای استفاده در بستهبندی موادغذایی میباشد. در این مطالعه، برای بهبود سازگاری بین دانههای نشاسته آبدوست و پلیاتیلن آبگریز از گلیسیرول بعنوان یک نرمکننده برای نشاسته استفاده شده تا پراکندگی و میل ترکیبی در سطح مشترک نشاسته گرمانرم و LDPE را بهبود دهد .همچنین نانوذرات دیاکسیدتیتانیوم و اکسیدروی بعنوان یک پرکن غیرآلی در یک ماتریکس پلیمر زیست تخریبپذیر، بررسی شدهاند .دی-اکسید تیتانیوم یکی از گستردهترین موادی است که برای مطالعات فوتوکاتالیستی برای تخریب مواد آلی مضر، بدلیل فعالیت بالای فوتوکاتالیستی و استحکام شیمیایی آن و اینکه یک منبع گسترده با قیمت پایین و غیر سمی میباشد، مورد استفاده قرار گرفته است .در مورد نانوذرات اکسیدروی، انحلال پذیری در آب و زیست سازگاری آن از نیازمندیهای اصلی برای کاربردهای بیولوژیکی میباشد .بدین ترتیب نشاسته و گلیسرول با نسبت وزنی ۶۵ - ۳۵ درصد ترکیب شدهاند .نشاسته گرمانرم پس از آماده شدن، با پلیاتیلن بترتیب با سه نسبت وزنی متفاوت ( (۱۵ -۸۵)- ( ۱۰-۹۰ )- (۹۰ -۵، ترکیب شدند .برای تهیه نانوکامپوزیت های زیستتخریبپذیر ۲ وزنی از هر کدام از نانوذرات و سپس ترکیب آنها با نسبت وزنی ۱ از هر کدام به بیوکامپوزیت با ترکیب۱۰ - ۹۰ درصد اضافه شدند .نتایج آزمون کشش نشان داده است که استحکام کششی، ازدیاد طول تا نقطه شکست و مدول الاستیک فیلمهای تهیه شده با افزایش در میزان نشاسته بترتیب از ۵ تا ۶/۴۶ مگاپاسکال، ۴۶/۶ تا ۴۵۴ و ۲۲۱/۸۷ تا ۲۹۸/۰۷ مگاپاسکال تغییر میکند .این پارامترها با افزایش نشاسته بهبود یافته و با اضافه کردن نانوذرات افت پیدا کرده است .نمونه شامل نانوذرات دیاکسید تیتانیوم در مقایسه با سایر نمونهها شامل اکسیدروی و یا ترکیب دو نانوذره، تحت اشعه UV و همچنین در داخل آب، بیشترین میزان تخریب را نشان داده است .در حقیقت فیلمهای آماده شده براساس LD/TPS/TiO۲ و LD/ZnO بترتیب بیشترین ( (۳۸/۹۶ و کمترین ( (۵/۸۸ کاهش وزن را تحت اشعه UV از خود نشان دادند .نتایج همچنین نشان داده است که ویژگیهای آنتیباکتریالی ترکیبات شامل نانوذرات دیاکسید تیتانیوم بیشتر از نمونه حاوی اکسیدروی بوده و تاثیر آن بر روی باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس ائورئوس بیشتر از اشرشیا کلی میباشد
زیست تخریب پذیری
اکسید روی
دی اکسید تیتانیوم
نشاسته
پلی اتیلن
نانوکامپوزیت زیست تخریب پزیر
پژوهنیا، زهرا
جعفریزاده، هدا، استاد راهنما
رضایی، مصطفی، استاد راهنما
ایران
20230830
شیمی،۲۰۶۰۳،۱۳۹۴
نآ یریذپبیرخت تسیز و یبورکیم یتنآ تیصاخ یسررب و نلیتایلپ ریذپبیرخت تسیز یاهتیزوپماکونان هیهت.pdf