هدف از این پروژه، بررسی وضعیت عملکرد سیستم تهویه تونل شبلی، بههنگام بروز حریق در درون آن است .پس از طراحی سیستم تهویه تونل و تعیین قدرت تجهیزات آن در حالت عادی، همچنین پس از مشخص شدن چیدمان و جهت کاری ( دمنده یا مکنده بودن) هر یک از جتفنها( فاز اول)، نوبت به بررسی عملکرد آن در شرایط وجود حریق میرسد (فاز دوم) .فاز اول طراحی سیستم تهویه در این پروژه مورد مطالعه قرار نگرفته و تنها از اطلاعات بدست آمده از فاز اول (از جمله چیدمان یا ماکزیمم قدرت تجهیزات) در شبیهسازی فاز دوم استفاده میشود .در نتیجه در این پروژه با داشتن دیتاهای اولیه به تعیین مناسبترین و ایمنترین وضعیت کاری برای سیستم تهویه پرداخته و با شبیهسازی احتراق در درون تونل، روند رشد شعله را مورد مطالعه و ناحیه پشت پلیت سوخت را از لحاظ ایـمنی بررسی خواهیـم کرد زیرا این ناحیه بدلیـل وجود ترافیـک گیر کرده در پشت آن از اهمیت فـوقالعادهای برخوردار است .بسته به قدرت حریق و بزرگی آن، جلوگیری از عقبگرد شعله نیازمند حداقل سرعتهای مختلفی میباشد .ازآنجاکه این مقدار مینیمم، علاوه بر قدرت حریق تابعی از عوامل دیگر نظیر مساحت سطح مقطع تونل، ارتفاع تونل، ارتفاع منبع حریق، شیب و غیره میباشد، لذا استاندارد و مرجع دقیقی وجود ندارد که با توجه به عوامل فوق، بتوان حداقل سرعت مورد نیاز را تخمین زد .اما آنچه که اکثر مراجع و مقالات موجود در این زمینه به آن اشاره کردهاند، حداقل سرعت ms ۵/۲ برای تهویه ایمن است .در این پروژه با شناخت محدودیتهای موجود، به شبیهسازی جریان هوا درون مدل تونل شبلی پرداخته و با تعیین دبیهای لازم جریان هوا را طوری تعیین خواهیم کرد تا در سراسر تونل جریان هوا همجهت با ترافیک بوده و حداقل سرعت لازم برای برقراری ایمنی در تونل فراهم شده باشد .با توجه با شبیهسازیهای صورتگرفته، عملکرد سیستم تهویه طوری انتخاب شد که در آن تمامی جتفنها با حداکثر قدرت به منظور ایجاد اختلاف فشاری برابر با ۶۱۰ پاسکال کار کنند همچنین هواکش شفت اول باید دبی حجمی در حدود ۹۵ m/s و هواکش شفت دوم در حدود ۷۵ m/s هوا را به بیرون تخلیه کنند .در نتیجه آن، حریق در هیچکجای تونل عقبگرد نکرده و تماما محیط پشت پلیت، محیطی ایمن خواهد بود .با توجه به فرضیات درنظر گرفته شده و نیز ماکزیمم قدرت ۱۰۰ مگاواتی برای حریق، بیشینه دمای هوا در حالت پایای خود به حدود K۱۶۱۰ و برای دیوارهها به حدود۱۱۳۹ K رسیده است .همچنین شایان ذکر است ضمن برآورده شدن حداقلها، میتوان نتیجه گرفت، ۷۰۰ متر پایانی تونل از لحاظ معیارهای ایمنی در شرایط دشوارتری نسبت به دیگر نواحی تونل قرار خواهد داشت و نیازمند به توجهات بیشتری بهنگام طراحی خواهد بود.