این تحقیق با دو رویکرد به بررسی قابلیت اطمینان میپردازد. ابتدا با استفاده از مفهوم منطق فازی، کاربرد آن را در قابلیت اطمینان و تبیین توابع مختلف مرتبط با آن مطرح میسازد و سپس با استفاده از شبکههای عصبی اظهارنظر متخصصین را در مورد قابلیت اطمینان وارد مدل میکند و بدین صورت، به جای استفاده صرف از آمار خرابی و پیشبینیهای احتمالی، از مفاهیم شناختی و یادگیری نیز استفاده میکند.