سلامت و پایداری اکوسیستم یکی از بخشهای مهم در مباحث مربوط به محیط زیست است و بهعنوان شاخص مهمی در توسعه پایدار محسوب میشود. بسیاری از اکوسیستمها در مناطق مختلف جهان و در مقیاسهای مختلف، مورد تنشهای گوناگونی قرارگرفتهاند و کارایی و خدماتآنها کاهش یافته است. به همین علت مباحث مربوط به ارزیابی سلامت اکوسیستمها اهمیت زیادی پیداکردهاند. روشهای مختلفی برای ارزیابی سلامت اکوسیستم وجود دارند که روشهای مبتنی بر سیستم شاخصهامهمترینآنها هستند و سلامت اکوسیستم را بر مبنای شاخصهای مختلف اکولوژیکی (شاخصهایROV،شامل: عملکرد، ساختار و برگشتپذیری) و اجتماعی-اقتصادی ارزیابی میکنند. امروزه بهمنظور دستیابی به شاخصهای مختلف از روشها و فناوریهای جدید بهره میگیرند که سیستمهای اطلاعات مکانی (SIG) و سنجشازدور(SR) جزو موردتوجهترینآنهامیباشند. اکوسیستم حوزه آبریز منطقه طالقان نیز طی چندین سال گذشته به علت احداث سد طالقان تحت تنشهای مختلفی قرار گرفته است. به همین جهت این منطقه بهعنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب گردید تا سلامت و پایداری اکوسیستم آن طی دو دوره زمانی شروع احداث سد تا بهرهبرداری از آن (بین سالهای 0831 تا 5831) و دوره زمانی پس از احداث سد تا سال 3931 ارزیابی گردد. در این مطالعه ابتدا یک سیستم شاخص مبتنی بر مدل مفهومی نیروی محرک- فشار- وضعیت- اثر- عکسالعمل (RISPD) شامل شاخصهای تراکم جمعیت، پتانسیل تابش خورشیدی، درصد تغییر کاربری زمین، درصد افزایش اثر انسانی، تغییرات IVDN، درصد تغییرات پوشش گیاهی، درصد تغییر الگوی مرتع، تنوع چشمانداز، اندکس نمناکی توپوگرافیک، اثر ترافیک، فرسایش خاک و عملیات حفاظتی طراحی گردید. این شاخصهای مختلف بر اساس دادههای جمعیتی، نقشههای پتانسیل تابش خورشیدی، تصاویر ماهوارهای لندست 7، مدل ارتفاعی رقومی، نقشه راهها و ... محاسبه گردیدند. سپس ارزیابی سلامت اکوسیستم منطقهدر واحد زیرحوزه و بر مبنای وزندهی به شاخصها بر پایه روش تحلیل مٶلفه اصلی (ACP)انجام گرفت و نقشههای مربوط به شاخصهای مختلف سلامت اکوسیستم تهیه گردیدند و مشخص گردید که مقادیر سلامت اکوسیستم در مناطق میانی به علت وجود مناطق شهری- روستایی،تراکم جمعیت، تغییرات کاربری، اثرات انسانی، تغییرات IVDN،اثر ترافیک، کاهش پوشش گیاهی و مرتع و تنوع چشمانداز بیشتر، در هر دو دوره زمانی نسبت به مناطق بالادست و پاییندستکمتر بوده و احداث سد نیز بهعنوان یک عامل مهم بر روی برخی از شاخصها شامل تغییرات کاربری، اثرات انسانی و تغییرات IVDN (شاخصهای فشار) اثر منفی داشته است (مقدار متوسط شاخص سلامت اکوسیستم در بازه زمانی اول برابر 59/261-، درحالیکه زیرحوزههای ناسالمتر مقادیر کمتر از 0001- و زیرحوزههای سالمتر مقادیر بیشتر از 001 داشتهاند و در دوره زمانی دوم، متوسط شاخص سلامت اکوسیستم برابر با 23/931- بوده و نواحی ناسالمتر مقادیری کمتر از 006- و نواحی سالمتر مقادیر بیشتر از 001 داشتهاند.). در مرحله بعد بهمنظور تحلیل دقیقتر سلامت اکوسیستم در واحدهای کوچکتر (واحد پیکسل)، وزندهی و ایجاد نقشههای شاخصهای مختلف سلامت اکوسیستم بر پایه روشهای تصمیمگیری چند معیاره، یک سیستم پشتیبانی تصمیمگیری مکانی بر مبنای نظریه فازی ایجاد گردید. این سیستم بر پایه مدل مفهومی نیروی محرک- فشار- وضعیت- اثر- عکسالعمل بوده و وزندهی به شاخصها را بر اساس روش تحلیل سلسلهمراتبی فازی (PHAyzzuF) انجام داده و نقشههای شاخصهای مختلف سلامت اکوسیستم و نیز نواحی بحرانیازلحاظ سلامت اکوسیستم را برای شاخصهای مختلف ارائه میدهد. نتایج این سیستم هم نشاندهنده مقادیر کمتر سلامت اکوسیستم (نواحی بحرانی) در نواحی میانی منطقه و اثرات منفی سد بر روی شاخصهای فشار در هر دو دوره زمانی میباشد (میزان تغییرات شاخص سلامت اکوسیستم در دوره اول بین 59/91- تا 46/3 و در دوره دوم بین 08/61- تا 88/5 بوده است.). در این مطالعه ارزیابی سلامت اکوسیستم حوزه آبریز منطقه طالقان بر پایه SIGو SRطی دو دوره زمانی انجام گرفت. همچنین یک سیستم پشتیبانی تصمیمگیری مکانی برای دستیابی و نمایش راحتتر، مناسبتر و با سرعت بیشتر نقشههای شاخصهای مختلف سلامت اکوسیستم و نواحی بحرانی ازلحاظ سلامت اکوسیستم ایجاد گردید. نواحی بحرانی ازلحاظ سلامت اکوسیستم در منطقه مورد مطالعه مشخص گردیدند. مدیران و تصمیم گیران میتوانند با توجه به نتایج این مطالعه اقدامات مناسب را برای ترمیم آسیبهای وارد شده به سلامت اکوسیستم انجام دهند.