بررسی ریسک عوارض ناشی از دریافت آنتی کواگولان تزریقی قبل از PCI در بیماران قلبی مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه تهران در سال های 1398-1399
[پایان نامه]
فرزانه جباروند
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۹۱ص.
دکتری تخصصی
طب اورژانس
۱۴۰۱/۰۸/۲۳
۱۷.۸
هدف: هر ساله میلیون ها نفر تحت PCI و عوارض ناشی از آن قرار می گیرند. یکی از شایعترین عوارض PCI انواع خونریزی مانند خونریزی از محل رگ گیری، خونریزی مغزی، خونریزی گوارشی و رتروپریتوئن و ... که می توانند تهدیدکننده حیات نیز باشند و همچنین عوارض ناشی از خونریزی نظیر هماتوم رکتوس است که همگی حایز اهمیت بوده و می توانند زمان بستری بیمار در بیمارستان را طولانی تر کنند. این عوارض مهم یک اثر ناخواسته از داروهای آنتی کواگولان است، که خطر آن با توجه به دوز مصرفی و ریسک فاکتورهای بیمار متفاوت است. غالب این عوارض در بیماران مسن با بیماری های زمینه ای باعث ضعیف تر بودن پاسخ به درمان شده و درصد مرگ و میر را افزایش می دهد. از طرف دیگر طولانی تر شدن زمان بستری باعث افزایش ریسک ابتلا به انواع عفونت های بیمارستانی می شود و پیش آگهی بیماران را ضعیف تر می کند.روش کار: تمام بیماران کاندید آنژِیوگرافی عروق کرونر با هدف تشخیصی و یا درمانی که قبل از انجام پروسیجر، آنتی کواگولان تزریقی دریافت کرده اند، وارد این مطالعه شده اند. محدوده زمانی جهت ارزیابی وقوع خونریزی از زمان شروع پروسیجر تا 48 ساعت پس از پایان آن و تا قبل از زمان ترخیص از بیمارستان بوده است. برای جمع آوری اطلاعات به Cardiac Catheterization Lab (CATLAB) بیمارستان های وابسته به دانشگاه تهران مراجعه شده و پرونده بیماران مورد بررسی قرار گرفته است. تمام بیماران که قبل از انجام PCI آنتی کواگولان تزریقی دریافت کرده اند وارد مطالعه شده اند. موارد مورد بررسی مد نظر از قبل در فرم پرسشنامه آماده شد که پس از بررسی پرونده هر بیمار تکمیل گردید. بیمارانی که به دنبال PCI دچار خونریزی های ماژور و مینور شده اند شناسایی شده اند .یافته ها: در این مطالعه داده های 401 نفر از بیماران قلبی که قبل از PCI آنتی کواگولان تزریقی دریافت کرده بودند، آنالیز شد. از بین کل بیماران، 277 نفر (1/69 درصد) مرد و مابقی (9/30 درصد) زن بودند (شکل 1). سن بیماران، بین 18 تا 92 سال متغیر بود و میانگین (انحراف معیار) آن برابر 53/58 سال (SD=12.22) بود.در بین بیماران مورد مطالعه، پرفشاری خون با 9/41 درصد شایعترین سابقه بیماری بود. همچنین سابقه بیماری عروق کرونر قلب (4/29 درصد) و سابقه دیابت (9/ 27 درصد) از شایعترین سوابق بیماری در جمعیت مورد مطالعه بود. از بین کل بیماران مورد مطالعه، 2/34 درصد حداقل سابقه یکی از بیماری شایع (پرفشاری خون، بیماری عروق کرونر قلب، و دیابت) و 7/6 درصد سابقه ابتلا همزمان به هر 3 مورد را داشتند. هیچ یک از بیماران مطالعه، سابقه هموفیلی، سندرم فون ویلبراند، ITP، لوسمی، پلی سیتمی ورا، و سابقه DVT را نداشتند. از کل بیماران مورد مطالعه، 42 خونریزی در محل آنژیوگرافی داشتند. به عبارتی شیوع خونریزی محل آنژیوگرافی در بیماران دریافت کننده آنتی کواگولان تزریقی به دنبال PCI برابر 47/10 درصد با حدود اطمینان 95% برابر 65/7 تا 89/13 درصد بود.شیوع کل موارد خونریزی (47 مورد) در بین بیماران مرد و زن به ترتیب برابر 6/11 و 1/12 درصد بود و شیوع کل موارد خونریزی در بیماران مرد و زن دریافت کننده آنتی کواگولان تزریقی به دنبال PCI از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت (p-value=0.876). همچنین اختلاف معنی دار در شیوع خونریزی از محل آنژیوگرافی در بین بیماران مرد و زن یافت نشد (p-value=0.721)آنالیز رگرسیون لجستیک نشان داد که سن بالا و بیماری عروق کرونر قلب یک عامل خطر معنی دار برای خونریزی به دنبال PCI است. به طوریکه شانس رخ داد خونریزی به دنبال PCI در بیماران بالای 65 سال، نزدیک 2 برابر (OR=1.93) بیماران با سن 65 سال و کمتر است (p-value=0.40).بحث: بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه به نظر می رسد عوامل مختلفی بر خونریزی ناشی از PCI موثرند، لیکن با آنکه شایعترین عوارض ناشی از PCI خونریزی های مختلف میباشد ولی همچنان PCI به عنوان روشی غالب در درمان CVD کاربرد دارد. موارد خونریزی در بیماران مرد و زن دریافت کننده آنتی کواگولان تزریقی به دنبال PCI از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. میتوان با توسعه مطالعات و بررسی پارامترهای دیگر، عوارض ریسک خطر ناشی از PCI و بروز خونریزیهای شدید را به حداقل رسانیده و بدینسان مورتالیته ناشی از این عوارض را کاهش داد. همچنین میتوان دیگر پارامترها را در بیماران دریافت کننده آنتی کواگولان تزریقی به دنبال PCI مورد بررسی قرار داد.