بررسی وجود 2 و HSV 1 در ضایعات دهانی بیماران پمفیگوس وولگاریس مراجعه کننده به درمانگاه بیماری¬های تاولی بیمارستان رازی تهران طی سال¬های ۱۳۹۵- ۱۳۹۹ به روش PCR
[پایان نامه]
نوشین زارع شریفی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۴۵ص.
دکتری تخصصی
آسیب شناسی
۱۴۰۰/۱۲/۰۷
مقدمه: پمفیگوس ولگاریس شایع ترین شکل بیماری پوستی- مخاطی تاولی خودایمنی است. ارتباط بین پمفیگوس ولگاریس و عفونت HSV در برخی مطالعات مورد بررسی قرار گرفته است؛ اما این ارتباط با ضایعات دهانی پمفیگوس به طور خاص (جز در معدودی مطالعه با حجم نمونه کم)، تاکنون مورد ارزیابی قرار نگرفته است.روش کار: در این مطالعه مقطعی- مقایسه ای، 52 نمونه ضایعه دهانی پمفیگوس و 52 نمونه بیمار مبتلا به ضایعات دهانی غیرمرتبط با ویروس HSV (گروه کنترل)، تحت آنالیز به روش RT- PCR برای تعیین وجود هرپس سیمپلکس ویروس -1/2(HSV) مورد بررسی قرار گرفتند. یافته¬ها: HSV1 در 5/13% (52/7) ضایعه دهانی پمفیگوس و 9/1% (52/1) از گروه کنترل مشاهده شد (598/0 P =). عفونت با HSV2 در هیچ نمونه ای مشاهده نشد. ارتباط معنی داری بین نتیجه مثبت HSV1 و محل ضایعه (مخاطی یا پوستی- مخاطی)، شدت بیماری (PDAI)، سطح آنتیبادی ضد دسموگلین ۱ و ۳، سن بیمار و جنسیت وجود نداشت.نتیجه¬گیری: استفاده از داروهای آنتی ویرال نظیر آسیکلوویر هم چنان نقش مهمی در درمان بیماران مبتلا به پمفیگوس ایفا می کنند؛ اگرچه نقش ویروس در پاتوژنز این ضایعات مورد بحث میباشد