بررسی همبستگی سطوح بيان بافتی 29-microRNA و سطوح سرمی ديپپتيديل پپتيداز-4 (4-DPP) در بيماران التهابی روده(inflammatory bowel disease) و افراد سالم
[پایان نامه]
زهره احمدی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۷۰ص
دکتری فوق تخصصی
گوارش و کبد بالغین
۱۴۰۱/۰۷/۱۱
مقدمه: بيماري هاي التهابي روده (IBD)، بيماري هاي مزمن با منشا ناشناخته دستگاه گوارش مي باشند که به دو دسته کوليت اولسراتيو (UC) و بيماري کرون (CD) تقسيم مي شوند. هر چند 10-15% موارد به دليل عدم امکان افتراق بين کرون و کوليت اولسراتيو در نمونه هاي بافت شناسي به عنوان کوليت حد واسط (IC) طبقه بندي مي شوند. آندوسکوپي با بيوپسي، استاندارد طلايي براي تشخيص IBD است و براي ارزيابي شدت بيماري و پاسخ به درمان، ارزيابي پيشرفت ديسپلازي، و ارائه روشهاي آندوسکوپي استفاده ميشود. کولونوسکوپي با لوله گذاري ايلئال و بيوپسي از روده بزرگ و ايلئوم معمولاً کمک کننده به تشخيص خواهد بود. طي چند سال گذشته، مطالعات متعددي در شناسايي و توصيف مولکولهاي اصلي درگير در تنظيم ايمني مخاطي و پاتوژنز IBD انجام شده است. ديپپتيديل پپتيداز 4 (4-DPP) به دليل مشاهده تغيير پروفايل بياني در بيماران مبتلا به IBD توجه ويژه اي را به خود جلب کرده است. 4-DPP داراي توزيع گسترده اي در بافتهايي مانند روده، کليه، کبد، ريه، پروستات، سلولهاي چربي، تيموس، طحال، غدد لنفاوي، لنفوسيتهاي B و T، مونوسيتها و سلول هاي اندوتليال است. بيان متفاوت miRNA ها در بيماران IBD نسبت به افراد سالم مشاهده شده است. شناخت نقش miRNA ها در تنظيم التهاب، مي تواند در درک پاتوژنز IBD اهميت گسترده اي داشته باشد. مطالعات متعددي miRNA هاي مرتبط با IBD را در بافت هاي روده و نمونه هاي خون محيطي شناسايي کرده اند. 29-miRNA يکي از ميکرو RNA هايي است که با NOD2 در ارتباط است و مي تواند با پاتوژنز بيماري IBD به خصوص CD ارتباط داشته باشد. افزايش بيان 29-miRNA را در بافت موکوسي هر دو نوع از بيماري IBD يعني UC و CD نشان داده اند.زمينه و هدف: مطالعات موجود شواهد متناقضي از ميزان 4-DPP در بيماران IBD را فراهم آورده اند. دو مطالعه مبتني بر جمعيت ارتباط مثبت بين مهار کننده هاي 4-DPP و IBD نشان داده اند. در مقابل، يک مطالعه ي مشاهده اي، به اين نتيجه رسيده است که مهار کننده هاي دارويي 4-DPP منجر به کاهش خطر ابتلا به بيماري هاي خود ايمني، از جمله IBD مي شود. چندين مطالعه تجربي نشان داده اند که مهار کننده هاي DPP-4 ممکن است از طريق مهار تکثير سلول T و توليد سيتوکين فعاليت IBD و از طريق ترميم آسيب مخاطي روده، شدت IBD را کاهش دهند. با اين حال، مطالعات انساني غلظت پايين تر DPP-4 در بافت و پلاسما را در بيماران مبتلا به IBD نسبت به افراد سالم گزارش کرده اند، که نشان مي دهد غلظت پايين DPP-4 ممکن است با بروز بيشتر IBD همراه باشد.بيان متفاوت miRNA ها در بيماران IBD نسبت به افراد سالم مشاهده شده است. شناخت نقش miRNA ها در تنظيم التهاب، مي تواند در درک پاتوژنز IBD اهميت گسترده اي داشته باشد. مطالعات متعددي miRNA هاي مرتبط با IBD را در بافت هاي روده و نمونه هاي خون محيطي شناسايي کرده اند. 29-miRNA يکي از ميکرو RNA هايي است که با NOD2 در ارتباط است و مي تواند با پاتوژنز بيماري IBD به خصوص CD ارتباط داشته باشد. 29-miRNA همچنين مي تواند تمايز سلول ها Th1 را مهار کند. افزايش بيان 29-miRNA را در بافت موکوسي هر دو نوع از بيماري IBD يعني UC و CD نشان داده اند. با توجه به پيش بيني اهداف microRNA توسط Target scan ، محل اتصال miR29 در 3’UTR رونوشت DPP-4 به طور اختصاصي مشخص شده است. در نتيجه هدف از اين پژوهش اين است که آيا سطح DPP-4 و 29-miR نقش تعاملي در بيماران مبتلا به IBD و همچنين زيرگروه هاي آن دارند يا خير. علاوه بر اين ، ما سطح سرمي 29-miRNA و 4-DPP را در زير گروه هاي IBD نسبت به افراد سالم مقايسه خواهيم کرد تا رابطه 29-miRNA و 4-DPP را در بيماران مبتلا به IBD بررسي کنيم.مواد و روش ها: اين مطالعه مورد- شاهد بر روي 64 بيمار مراجعه کننده بـه مرکز کبد و گوارش بيمارستان شريعتي تهران صورت مي گيرد، روش نمونه گيري به روش مبتني بر هدف مي باشد. نمونه هاي مورد مطالعه شامل بيماران مبتلا به بيماري التهابي روده (IBD) مي باشند که به درمانگاه تخصصي گوارش و کبد بيمارستان شريعتي تهران مراجعه مي کنند. گروه شاهد شامل افراد نرمال که در همان فاصله زماني به درمانگاه مذکور مراجعه مي کنند. گروه مورد شامل مبتلايان به بيمـاري هـاي التهـابي روده (UC و CD)کـه بر اساس معيارهـاي اسـتاندارد بـاليني، اندوسـکوپيک، راديولـوژيک و بافت شناسي توسط فوق تخصص گوارش تاييد شود و همينطور مايل به شرکت در مطالعه مي باشند و سن شان بين 18 تا 65 سال است مي باشد و گروه شاهد شامل افرادي است که با تاييد فوق تخصص گوارش، کولونوسکوپي نرمال داشته باشند.نتایج: کل نمونه شامل 29 فرد سالم و 35 فرد مبتلا به UC مزمن بود. ميانگين سن، توزيع جنسي و شاخص توده بدني (BMI) بين افراد سالم و بيماران UC مشابه بود. ميانگين طول مدت بيماري در بيماران UC در گريدهاي شديد و متوسط به ترتيب 2.5 ± 11.92 و 2.0 ± 10.0 سال بود. پروتئين واکنشي C (CRP) ، ميزان رسوب گلبول هاي قرمز (ESR) و تعداد پلاکت ها بين بيماران UC و افراد کنترل تفاوت معني داري داشتند. اين ها بيومارکرهاي التهابي اصلي هستند که در بيماران UC افزايش يافته اند، اگرچه دقت ضعيفي براي پيش بيني UC دارند. مسالازين با 48.6 درصد مصرف در ميان بيماران UC شديد و متوسط، شايع ترين داروي تجويز شده بود. بيان miRNA -29a به طور قابل توجهي در بيوپسي کولون بيمار UC افزايش يافته است.نتايج نشان داد که بيان miRNA -29a در بيوپسي کولون UC نسبت به شاهد به طور قابل توجهي افزايش يافته است (P-value = 0.005). سطح miRNA -29a بين درجات UC تفاوت معنيداري نداشت و با طول مدت بيماري، سن، BMI، جنس يا ساير عوامل التهابي ارتباط نداشت.آنزيم DPP4 به طور قابل توجهي در سرم بيماران UC کاهش يافته است. DPP4 با روش ELISA در سرم بيماران UC و افراد شاهد تعيين شد و در بيماران UC (ميانگين = 0.09 ± 2.52 نانوگرم در ميلي ليتر) در مقايسه با افراد سالم (ميانگين = 0.16 ± 2.93 نانوگرم در ميلي ليتر) به طور قابل توجهي کمتر بود (P-value = 0.032) همانطور که در شکل 2، سطح DPP4 بين درجات UC تفاوت معني داري نداشت و با طول مدت بيماري، سن، BMI، جنس يا ساير عوامل التهابي ارتباط نداشت.نتيجه گيري: به طور خلاصه، يافتههاي مطالعه حاضر نشان داد که سطح بيان miRNA-29a در بيماران مبتلا به UC نسبت به افراد سالم بالاتر بود. همچنين کاهش سطح DPP-4 در نمونه هاي سرم بيماران UC نسبت به گروه غير UC مشاهده گرديد. نتايج اين مطالعه شواهد همزمان نقش بالقوه microRNA-29 و DPP-4 را در پاتوژنز UC نشان داد.