بررسی اثر کوگولاسیون اسفنگتر تحتانی مری با گاز آرگون در درمان ریفلاکس مقاوم به درمان با مهار کننده پمپ پروتون
[پایان نامه]
آرمان شهریاری
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۱
۵۱ص
دکتری فوق تخصصی
گوارش و کبد بالغین
۱۴۰۱/۰۵/۰۱
مقدمه: ریفلاکس یکی از مراجعات شایع به درمانگاههای گوارش و کبد بوده و زندگی مبتلایان را با شواری های فراوان مواجهه می نماید در برآوردهای اپیدمولوژیک حدود سی درصد از افراد جامعه دچار علائم ریفلاکس می باشند. درمان اولیه این بیماران به کمک درمان های غیر دارویی ( شامل کاهش وزن و رعایت رژیم غذایی) و درمان دارویی با مهار کننده های پمپ پروتون می باشد. حدود سی درصد از بیماران با علایم ریفلاکس به درمان با مهار کننده های پمپ پروتون مقاوم می باشند. در این بیماران می بایست ابتدا بیماری های حرکتی مری به وسیله مانومتری و PH متری و تست امپدانس رد گردد و در صورت رد شدن بیماری های ساختاری دیگر عنوان ریفلاکس مقاوم به درمان به این بیماران اتلاق می گردد. گزینه های درمانی در موجود در درمان این دسته از بیماران شامل افزایش دوز دارو ها، درمان های اندوسکوپیک و درمان جراحی به روش فوندوپلیکاسیون می باشد. با توجه به هزینه ها و عوارض درمان های دارویی طولانی مدت و همچنین درمان های جراحی قصد داریم در این طرح که برپایه درمان نوین آندوسکوپیک مطرح شده با درمان فوتوکوگولاسیون اسفتکتر تحتانی مری با گاز آرگون روشی نوین در درمان اندوسکوپیک این بیماران را مورد بررسی قرار دادیم.روش اجرا: در این مطالعه بیماران( 20 بیمار) با علایم تیپیک ریفلاکس را که پس از هشت هفته درمان با مهارکننده های پمپ پروتون با دوز استاندارد همچنان از علایم ریفلاکس رنج می برند را ابتدا از نظر پایندی به درمان بررسی کردیم و پس از آن تحت اندوسکوپی فوقانی و مانومتری مری قرار دادیم تا اشکالات ساختاری و حرکتی مری در آنها رد گردد در صورت نرمال بودن هر دو بررسی یاد شده با توضیح گزینه های درمان بیماران را در دو گروه درمان با دوز بالای مهار کننده پمپ پروتون پروتون( 10 بیمار) و درمان آندوسکوپیک( 10 بیمار) دسته بندی کردیم . قبل از شروع درمان از بیماران درخواست شد تا به دو پرسشنامه استاندارد GERD- HRQL و F- Scale دهند و پس از آن بیماران تحت درمان قرار گرفتند( آندوسکوپیک یا دارویی) و پس از میانگین هشت ماه پاسخ به درمان در هر دو گروه به کمک پرسشنامه های یاد شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: بر اساس مطالعه انجام شده انجام APC با بهبود قابل ملاحظه در بهبود علایم ریفلاکس و شاخص کیفیت زندگی بر اساس در مقایسه با مصرف مهار کننده پمپ پروتون دوبار در روز همراه بود. نتیجه گیری: انجام APC روشی کم هزینه با اثر بخشی بالا و با عوارض اندک می باشد که نتایج حاصل از این مطالعه با نتایج مطالعه Inuoe و همکاران مشابه بوده و به عنوان یک مطالعه پایلوت می توان توصیه کرد که مطالعات با حجم بشتر انجام شود.