بررسی تاثیر قصه گویی دیجیتال بر توانایی تفکر انتقادی و یادگیری دانشجویان پزشکی مقطع بالینی در موضوعات هماتولوژی و تبیین درک آنان از نحوه تاثیر قصه گویی دیجیتال بر توانایی تفکر انتقادی
[پایان نامه]
آفاق زارعی
دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی
۱۴۰۰
سی دی
دکتری تخصصی(PHD)
آموزش پزشکی
ورود فناوری در آموزش، ابزارهای ارزشمندی برای آموزش مهارتهای قرن ۲۱ به وجود آورده است. فناوریهای جدید دارای قابلیتهای فراوانی هستند و ادغام آنها در آموزش بسته به موضوعات خاص در محیطهای خاص است. تاثیر این فناوریها زمانی معنادار است که در زمینهای از سازندهگرایی اجتماعی استفاده شده و منجر به ارتقای مهارتهای تفکر در سطوح بالا شود. یکی از این فناوریها، قصهگویی دیجیتال است. بر اساس مطالعات، اساتید باید به دنبال مراحل و فرایندی از قصهگویی دیجیتال باشند که بر روی مهارتهایی خاص (تفکر انتقادی) و در زمینهای خاص (آموزش بالینی) تاثیرگذار باشد. بنابراین، این مطالعه به هدف بررسی تاثیر قصهگویی دیجیتال بر یادگیری و مهارتهای تفکر انتقادی دانشجویان بالینی پزشکی و تبیین درک آنها از نحوهی تاثیر آن و در نهایت بازنگری مراحل قصهگویی دیجیتال انجام گردید. روش کار:این مطالعه به صورت مطالعهای ترکیبی با مدل تو در توی آزمایشی متوالی انجام شد. ابتدا تاثیر قصهگویی دیجیتال بر روی یادگیری و مهارتهای تفکر انتقادی دانشجویان با استفاده از یک مطالعهی شبه تجربی از نوع قبل و بعد با گروه کنترل غیر همارز بررسی گردید. برای سنجش یادگیری دانشجویان از آزمون سنجش یادگیری، برای سنجش تفکر انتقادی از ابزار سنجش استدلال در علوم پزشکی و برای کسب رضایت دانشجویان از ابزاری محققساخته، استفاده شد. دادهها بعد از بررسی نرمال بودن توزیع، با استفاده از آزمونهای تی زوجی و تی مستقل تحلیل شد. برای حذف اثر عوامل مداخلهگر، از آزمون آنکووا استفاده شد. سپس تجربهی دانشجویان گروه مداخله در جلسهی بحث متمرکز بررسی گردید. دادههای کیفی با استفاده از تحلیل محتوای متعارف تحلیل شد. بالاخره با استفاده از نتایج کیفی، مراحل قصهگویی دیجیتال برای تاثیر بر روی مهارتهای تفکر انتقادی در دانشجویان بالینی، در هیات متخصصان مورد بازنگری قرار گرفت.نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که تفاوت معناداری بین نمرات پیشآزمون یادگیری، نمرهی کل تفکر انتقادی و زیرمقیاسهای آن در بین دو گروه وجود ندارد (P:0.5). اما این تفاوت بعد از مداخله در نمرهی کل تفکر انتقادی (P:0.03) و مهارت تحلیل (P:0.01) معنادار بود. در نظرسنجی، بیشتر دانشجویان موافق بودند که قصهگویی دیجیتال باعث بهبود مهارتهای تفکر، ارتباطی، کار تیمی و یادگیری عمیق شده است. نتایج تحلیل محتوا نیز نشان داد که از نظر دانشجویان، قصهگویی دیجیتال بر روی مهارتهای تفکر انتقادی تاثیر دارد و همچنین از طریق تاثیر بر روی دیگر فرامهارتها و کاربرد تکنیکهای یادگیری، یادگیری مبتنی بر مورد و یادگیری تحولآفرین نیز منجر به ارتقای مهارتهای تفکر انتقادی میشود. در نهایت، مراحل قصهگویی دیجیتال برای ارتقای تفکر انتقادی در بخشهای بالینی در سه مرحلهی طراحی، اجرا و ارزشیابی بازنگری گردید. نتيجه¬گيری: نتایج این مطالعه نشان داد که قصهگویی دیجیتال اثرات مثبتی بر روی مهارتهای تفکر انتقادی در آموزش بالینی دارد. همچنین نتایج، نشاندهندهی تاثیر آموزش، چه به صورت روتین و چه به قصهگویی دیجیتال، بر یادگیری دانشجویان در بخش خون و سرطان بود. نتایج تحلیل کیفی نشان داد که قصهگویی دیجیتال بر روی سایر فرامهارتها و یادگیری عمیق دانشجویان نیز تاثیرگذار است که نشاندهندهی قابلیت کاربرد آن برای برآوردن اهداف مختلف آموزشی است. اما لازم است فرایند قصهگویی دیجیتال برای استفاده از قابلیتهای آن شناسایی شود که نیازمند مطالعه در این زمینه است. اگر چه این روش دارای محدودیتهایی از جمله وقتگیر بودن آن است، اما استفاده از آن در کنار سایر روشهای آموزشی در بخشهای بالینی توصیه میشود. همچنین مطالعات بیشتر با حجم نمونهی بالاتر، در دورههای طولانیتر و در بخشهای مختلف بالینی پیشنهاد میشود.